Περίληψη:Καλλιέργειες τριών διαφορετικών στελεχών L. monocytogenes (S-9, S-39, S-49) αναπτυχτήκαν σε συνθετικό υπόστρωμα BHI σε 5 διαφορετικές τιμές pH (7.0, 5.6, 4.8, 4.4, 4.0) σε θερμοκρασία 30οC. Εμβόλια (103 cfu/mL) από κάθε μια από τις διαφορετικές καλλιέργειες μεταφερθήκαν σε νέα υποστρώματα BHI που είχαν αρχικές τιμές pH 7.0, 5.6, ι 4.8. Η παρακολούθηση της εξέλιξης του πληθυσμού των καλλιεργειών (αρχικός πληθυσμός: 100 cfu/mL) παρακολουθήθηκε φωτομετρικά σε συνεχή βάση σε ειδικά πλακίδια μικροβίων στο αυτόματο σύστημα Bioscreen C (φωτόμετρο/ επωαστήρας) στους 30oC για 40 h. Mέσω εξίσωσης οι τιμές οπτικής πυκνότητας (OD) μετατράπηκαν σε πληθυσμό αποικιών (cfu/mL). Οι καμπύλες ανάπτυξης προσεγγίστηκαν μέσω μαθηματικής εξίσωσης και μέσω αυτής υπολογίστηκαν: (α) ο «μέγιστος ειδικός ρυθμός ανάπτυξης» (μmax), ο «χρόνος προσαρμογής» (Lag) και (γ) ο λόγος Lag/ μmax που εκφράζει το έργο που πρέπει να καταβάλει ένα βακτήριο για να προσαρμοστεί σε ένα νέο παραβάλλον. Τα αποτελέσματα ήταν τα ακόλουθα: σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις τα κύτταρα των εμβολίων που προέρχονταν από ήπια όξινο περιβάλλον (pH 4.8) αναπτύσσονταν ταχύτερα και γρηγορότερα είτε όταν μεταφέρονταν σε υψηλότερο pH (7.0) είτε στο ίδιο pH (pH: 4.8) σε αντίθεση με τα κύτταρα των εμβολίων που προέρχονταν από ουδέτερο περιβάλλον (pH: 7.0) τα οποία καθυστερούν υπό τις ίδιες συνθήκες. Σε ότι αφορά τα εμβόλια που προέρχονταν από πολύ όξινο περιβάλλον (pΘ: 4.0) κατάφεραν με καθυστέρηση έστω να αναπτυχτούν, μόνο στην περίπτωση που το pH της ανακαλλιέργειας ήταν ουδέτερο (pH: 7.0) και σε καμία άλλη περίπτωση.