Οι νεκρωτικές αλλοιώσεις του δέρματος αποτελούν μια έκφραση τοπικής ή γενικευμένης νόσου. Πολλές φορές η δερματική νέκρωση αποτελεί την αρχική εκδήλωσή της. Είναι προφανές ότι παράλληλα με την αντιμετώπιση του τοπικού προβλήματος, κατά κύριο λόγο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί συντηρητικά ή χειρουργικά το γενεσιουργό αίτιο. Οι συχνότερα απαντούμενες δερματικές νεκρώσεις εντοπίζονται κατά κανόνα στα κάτω άκρα και οφείλονται σε φλεβική ανεπάρκεια - φλεβικά έλκη, αρτηριακή ανεπάρκεια, διαβητική αρτηριοπάθεια – νευροπάθεια και στα έλκη από πίεση (κατακλίσεις). Επίσης στις εγκαυματικές και τραυματικές επιφάνειες. Υπάρχουν όμως και τοπικές νόσοι που μπορούν να δημιουργήσουν δερματικές νεκρωτικές βλάβες όπως διάφοροι όγκοι, καρκινώματα, μελανώματα, σαρκώματα. Φλεγμονές όπως το ερυσίπελας και η νεκρωτική φασιΐτιδα δυνατόν επίσης να έχουν σαν αποτέλεσμα δερματικά νεκρώματα. Στις κατηγορίες των γενικευμένων νοσημάτων που δημιουργούν δερματικά νεκρώματα πρέπει να αναφερθούν η θαλασσαιμία, το δερματικό λέμφωμα, το γαγγραινώδες πυόδερμα, η φυματίωση και οι φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου. Η μελέτη του αιτίου και η αποτελεσματική συντηρητική και χειρουργική αντιμετώπιση δίνει τη λύση στο πρόβλημα των τοπικών νεκρωτικών αλλοιώσεων.