Τα Mυελοδυσπλαστικά Σύνδρομα, είναι μια ετερογενής ομάδα κλωνικών νοσημάτων που χαρακτηρίζεται από συνδυασμούς αναιμίας, λευκοπενίας και θρομβοπενίας με μια σημαντική πιθανότητα εξέλιξης σε Οξεία λευχαιμία. Οι κλινικές εκδηλώσεις των Μυελοδυσπλαστικών ποικίλουν από ήπια χρόνια αναιμία έως βαριά, με απαιτού- μενες μεταγγίσεις. Η αναιμία συνοδεύεται από λευκοπενία ή/και θρομβοπενία. Στα υελοδυσπλαστικά Σύνδρομα παρατηρούνται ανοσολογικές διαταραχές. Τα συμπεράσματα τα οποία μπορούμε να προσθέσουμε στα μέχρι στιγμής δεδομένα είναι τα κάτωθι: O ΤΝF-a πιθανόν ασκεί ανασταλτική αιμοποιητική δραστηριότητα στα ΜDS, καθότι παρουσίασε αρνητική συσχέτιση, στατιστικά σημαντική με την αιμοσφαιρίνη. Επίσης συσχετίσθηκε θετικά με την SGPT και με την LDH. (Πιθανή θετική συμμετοχή του στην ηπατική λειτουργία). Η IL-1b συσχετίσθηκε θετικά με την IL-13 και αρνητικά με την β2-μικροσφαιρίνη, με την SGOT, SGPT, γ-GT και ALP. Η IL-2 συσχετίσθηκε θετικά με την IL-6. Επίσης με την ουρία όπως και με την κρεατινίνη. Πιθανή θετική συμμετοχή της στη νεφρική λειτουργία. Η IL-1b και η IL-6 με συνέργεια βοηθούν στη σύνθεση της IL-, συνεπώς η θετική συσχέτιση IL-2 και IL-6 είναι λογική. Η IL-6 συσχετίσθηκε θετικά με την SGOT και με την κρεατινίνη αρνητικά δε με την IL-13. Πιθανή θετική συμμετοχή της στην ηπατική και νεφρική λειτουργία. Η IL-13 συσχετίσθηκε επίσης θετικά με την ALP και αρνητικά με τα λευκά αιμοσφαίρια. Πιθανή θετική συμ- μετοχή της στη ηπατική λειτουργία και αρνητική στην άμυνα του οργανισμού απέναντι στις λοιμώξεις.