Η Ελλάδα παρουσιάζει σχετικά χαμηλό ποσοστό διαβίωσης ηλικιωμένων ατόμων σε οίκους ευγηρίας σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εντούτοις, υπάρχουν πολλοί οίκοι ευγηρίας που παρουσιάζουν προβλήματα φροντίδας, συμπεριλαμβανομένης της έμφασης στις ανάγκες των ιδρυμάτων αντί στις ανάγκες των ηλικιωμένων. Oι γνώσεις στην Ελλάδα αναφορικά με το είδος της γνώσης, επαγγελματικής και πρακτικής, που χρησιμοποιούν οι νοσηλευτές στην παροχή φροντίδας, ώστε να ικανοποιήσουν αυτές τις ανάγκες και να ανακουφίσουν τους ηλικιωμένους στους οίκους ευγηρίας, είναι ελάχιστες. Oι επιστημονικές επαγγελματικές αρχές αποτελούνται από όλα τα διαφορετικά είδη γνώσης, καθώς και από τη γνώση που αποκτάται από την οικειότητα με το ηλικιωμένο άτομο. Η γνώση που χρησιμοποιείται, όπως και η κλινική λήψη αποφάσεων, επηρεάζονται από την κουλτούρα, τη θρησκεία και τις αξίες των φροντιστών. Στο παρόν άρθρο, οι συγγραφείς θα ερευνήσουν τα είδη γνώσης που χρησιμοποιούνται στη Nοσηλευτική, το εάν αυτά τα είδη εφαρμόζονται στη φροντίδα των ηλικιωμένων στους οίκους ευγηρίας, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο τόσο η πρακτική όσο και η επαγγελματική γνώση μπορούν να συνεισφέρουν σε μια καλύτερη φροντίδα, σύμφωνα με τις ανάγκες των ηλικιωμένων.