Η πρώτη προσπάθεια αντικατάστασης του βραχιονίου έγινε το 1893 από τον Γάλλο Pean σε άντρα με φυματιώδη αρθρίτιδα. Το 1953, ο Neer παρουσίασε την πρόθεση Neer 1, με την οποία αντικατέστησε την κεφαλή του βραχιονίου έπειτα από κάταγμα. Κατά τη διάρκεια των 1971-1974, ο Neer επανασχεδίασε την πρόθεση (Neer II) προσδίδοντάς της πιο σφαιρική μορφή, ενώ η χρήση της επεκτάθηκε σε χρόνια προβλήματα μετά από κάταγμα, οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδή αρθρίτιδα και οστεονέκρωση. Ο ίδιος πρότεινε επίσης τη χρήση υψηλής πυκνότητας πολυαιθυλενίου για αντικατάσταση της ωμογλήνης δημιουργώντας έτσι προθέσεις ολικής αρθροπλαστικής. Η αρθροπλαστική του ώμου, παρά τη ραγδαία ανάπτυξη που εμφανίζει τα τελευταία 45 χρόνια, εφαρμόζεται σε πολύ μικρότερη κλίμακα από τις αντίστοιχες ισχίου και γόνατος.1 Συγκεκριμένα, στις Η.Π.Α. εκτελούνται περίπου10.000 αρθροπλαστικές ώμου ετησίως,1 ενώ στην Ελλάδα διεξάγονται περίπου 150 ημιαρθροπλαστικές κάθε χρόνο. Σκοπός αυτής της εργασίας είναι η παρουσίαση προγράμματος φυσικοθεραπευτικής αποκατάστασης, μετά από ολική αρθροπλαστική στον ώμο (ΟΑΩ), βασισμένο τόσο σε κλινική εμπειρία όσο και σε πρόσφατα βιβλιογραφικά δεδομένα. Στόχος του προγράμματος είναι η μείωση του πόνου, η βελτίωση της κινητικότητας, η αύξηση της μυϊκής ισχύος και τελικά η πλήρης λειτουργική αποκατάσταση του μέλους.