Σκοπός: Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξετάσει τη συχνότητα εμφάνισης, την ένταση του άλγους, το είδος της θεραπευτικής παρέμβασης και τα αίτια οσφυαλγίας στους φοιτητές (αθλητές και μη) του Τμήματος Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Άθλησης του Παν. Αθηνών. Υλικό-μέθοδος: Συνολικά μελετήθηκαν 182 συμμετέχοντες (108 άνδρες και 74 γυναίκες, αθλητές και μη αθλητές). Στην έναρξη κάθε συνεδρίας λαμβανόταν πλήρες ιατρικό, οικογενειακό-ατομικό, ιστορικό, καθώς και το επίπεδο της αθλητικής δραστηριότητας. Επιπλέον, κατεγράφη ο υποκειμενικός πόνος του κάθε συμμετέχοντα, βάσει οπτικής αναλογικής κλίμακας (VAS). Τέλος, έγινε καταγραφή του χρόνου επιστροφής των αθλητών στην ενεργό δράση. Όλοι οι συμμετέχοντες υπεβλήθησαν σε πλήρη κλινικό και ακτινολογικό έλεγχο (προσθοπίσθια, πλαγία και λοξή λήψη), ενώ έλεγχος μέσω MRI, CT και σπινθηρογραφήματος οστών έλαβε χώρα μόνο στα περιστατικά όπου κρίθηκε αναγκαίος περαιτέρω απεικονιστικός έλεγχος. Αποτελέσματα: Επί συνόλου 417 φοιτητών και φοιτητριών (21.7 έτη) που επισκέφθηκαν το Εργαστήριο Αθλητιατρικής για παροχή ιατρικής βοήθειας στο χρονικό διάστημα 2004-2007, οι 182 (44 %) βρέθηκαν να πάσχουν από οσφυαλγία. Η σπονδυλόλυση, οι μυϊκές-συνδεσμικές κακώσεις και οι αλλοιώσεις του μεσοσπον- δυλίου δίσκου αποτέλεσαν τα κύρια αίτια πρόκλησης οσφυαλγίας των συμμετεχόντων, αθλητών και μη. Το πιο σημαντικό εύρημα, όσον αφορά την ένταση του άλγους, είναι ότι οι ομάδες των αθλητών συμμετεχόντων παρουσίασαν την μικρότερη διασπορά τιμών, με το εύρος τιμών να βρίσκεται μεταξύ 4 και 6, σε αντίθεση με την ομάδα των μη αθλητών συμμετεχόντων, όπου το εύρος τιμών της έντασης του πόνου κυμάνθηκε μεταξύ 3 και 8 της αναλογικής κλίμακας. Όσον αφορά τον απεικονιστικό έλεγχο, όλοι οι συμμετέχοντες υπεβλήθησαν σε ακτινολογικό έλεγχο 3 λήψεων, με τους 45 εξ αυτών (25%) να λαμβάνει περαιτέρω έλεγχο, μέσω MRI και CT. Τρεις (3) από τους συμμετέχοντες (2%) παραπέμφθηκαν σε παθολογικό τμήμα, για διαφοροδιάγνωση (κλινικά ευρήματα χολολιθίασης), με πλήρη ίαση και επιστροφή στις αθλητικές τους δραστηριότητες. Η επανένταξη σε πλήρη προπονητική και αγωνιστική δραστηριότητα παρουσίασε καθυστέρηση, με την πλειοψηφία των συμμετεχόντων (61%) να επιστρέφει σε χρονικό διάστημα μεταξύ 3-6 εβδομάδων. Όλοι οι αθλητές και μη αθλητές φοιτητές ακολούθησαν συντηρητικό θεραπευτικό πρωτόκολλο αποκατάστασης. Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της έρευνας έρχονται σε συμφωνία με την υπάρχουσα βιβλιογραφία. Όπως προκύπτει από την παρούσα έρευνα, η σπονδυλόλυση, οι μυϊκές-συνδεσμικές κακώσεις και οι αλλοιώσεις του μεσοσπονδυλίου δίσκου αποτέλεσαν τα κύρια αίτια πρόκλησης οσφυαλγίας των συμμετεχόντων, αθλητών και μη. Η ποικιλία εκλυτικών αιτιών οσφυαλγίας στους αθλητές και στο γενικό πληθυσμό αποτελεί πρόκληση για το σύγχρονο θεραπευτή, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία μη αλγεινών συνθηκών και την αύξηση της αθλητικής απόδοσης.Objective: The aim of the current study was to examine the incidence of the low back pain, the intensity of pain, the type of the therapeutical intervention, and the causative factors in students (athletes and non-athletes) of the Department of Physical Education and Sports of the University of Athens. Method: 182 participants were examined in total (108 males and 74 females, athletes and non-athletes). Full medical, individual and family history was taken, as well as sport activity level prior to each session. Additionally, the objective pain was recorded through visual analogic scale for each participant and the return time to sport activity for the athletes. All the participants received clinical and radiological examination (anterioposterior, profile, and oblique view), whereas when necessary MRI, CT, and bone scintigraphy were perform to confirm the low back pain causative factor. Results: Out of 417 male and female students (mean age 21.7 y.o) who visited the Laboratory of Sports Medicine for medical support during the period 2004-2007, 182 (44%) were found to suffer from low back pain. Spondylolysis, musculo-ligamentous injuries, and intervertebral disc degenerations were the most common causative factors for low back pain, both in athletes and non-athletes. As far as the pain intensity is concerned, it was noteworthy that the athletic experimental groups reveiled the lowest dispersal of values concerning pain intensity, with the range of values being between 4 and 6, in contrast to the non-athletes group where values ranged from 3 to 8 for pain perception visual analogic scale. 45 participants needed to receive further radiologic examination through MRI, CT, and bone scintigraphy. Three of them were referred to internal medicine Department for multiple diagnosis (clinical findings of cholelithiasis), where were managed and eventually returned to their prior sport level. The return time to full competitive sport activity required required 3 to 6 weeks for the majority of the participants (61%) to achieving pre- low back pain athletic level. All the participants followed conservative rehabilitation program. CONCLUSIONS The findings of this paper come into agreement with those of the relevant literature. As it becomes apparent, spondylolysis, musculo-ligamentous injuries, and intervertebral disc degenerations were the most common causative factors for low back pain, both in all experimental groups. The wide variety of the causative factors that may lead to low back pain is a challenge for the physician, aiming at both prevention and sport performance improvement.