The purpose of this study was to evaluate the influence that a personal training program and dietary assessment have on quality of life in women with osteoporotic hip fracture. Fifty women with osteoporotic hip fracture, aged 57-89 years old, randomized in two groups, experimental (n=25) and control group (n=25). The experimental group participated in a 12 week muscle strengthening training program. The controls were instructed to continue with their ordinary daily activities. Pre and post hip surgery specific questionnaires (osteoporotic and dietary) performed to assess quality of life of both groups. For the data statistical analysis were used both the descriptive and logical statistics. According to descriptive statistics estimated and presented mean values, standard deviations and occurrence frequencies. The main researching hypothesis was analyzed with 2-way ANOVA repeated measures. The results indicated that the muscle strengthening program effected positively the experimental group with osteoporotic hip fracture providing the tools to further improve their quality of life Knowing that women with osteoporotic fractures have a tendency towards a deterioration of their locomotion and ambulatory capabilities from about the middle of the fourth decade due to either the natural aging process (decreased strength, endurance), or to the changes related to osteoporosis (fractures, reduced mobility, confidence, independence, social life, pain), participation in similar programs will provide them with enormous help to undertake daily life activities and prevent deterioration in body composition. Diet had a positive effect on these women using specific dietary instructions.Σκοπός της έρευνας αυτής ήταν να εκτιμήσει την επίδραση ενός εξατομικευμένου προγράμματος μυϊκής ενδυνάμωσης και αξιολόγησης της διατροφικής κατάστασης στην ποιότητα ζωής γυναικών με οστεοπορωτικό κάταγμα κάτω άκρων. Το δείγμα αποτέλεσαν 50 γυναίκες με οστεοπορωτικό κάταγμα ισχίου ηλικίας 57-89 ετών χωρισμένες σε δύο ομάδες: πειραματική ( n=25 ) και ελέγχου ( n=25 ). Στην πειραματική ομάδα εφαρμόστηκε πρόγραμμα μυϊκής ενδυνάμωσης το οποίο διήρκησε 12 εβδομάδες, ενώ η ομάδα ελέγχου ακολούθησε τις συνηθισμένες καθημερινές δραστηριότητες με ελαφριάς μορφής άσκηση. Πριν και μετά την εφαρμογή του προγράμματος φυσικής αγωγής αξιολογήθηκε η ποιότητα ζωής των γυναικών με οστεοπορωτικό κάταγμα ισχίου. Χρησιμοποιήθηκαν δύο τύποι ερωτηματολογίου: οστεοπορωτικό και διατροφής. Για την στατιστική ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν τόσο η περιγραφική όσο και η επαγωγική στατιστική. Όσον αφορά στην περιγραφική στατιστική, υπολογίστηκαν και παρουσιάστηκαν οι μέσες τιμές, τυπικές αποκλίσεις και συχνότητες εμφάνισης. Η κύρια ερευνητική υπόθεση εξετάστηκε με την ανάλυση διακύμανσης δύο παραγόντων με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις (2-way ANOVA with repeated measures). Από τα αποτελέσματα φάνηκε ότι, το πρόγραμμα φυσικής αγωγής επέδρασε θετικά στην πειραματική ομάδα των γυναικών με οστεοπορωτικό κάταγμα ισχίου και βελτίωσε την ποιότητα ζωής τους. Μικρή βελτίωση παρατηρήθηκε και στην ομάδα ελέγχου. Συμπεραίνεται ότι, οι γυναίκες με οστεοπορωτικό κάταγμα ισχίου έχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης της ποιότητας ζωής τους τόσο σε επίπεδο κίνησης και φυσικής κατάστασης όσο και σε επίπεδο διατροφής. Άλλωστε, η μυική ενδυνάμωση αποτελεί μια ιδιαίτερα αποτελεσματική μέθοδο παρέμβασης αφού βελτιώνει τη λειτουργικότητα των άκρων στα άτομα αυτά με θετικό αντίκτυπο και στις δραστηριότητες της καθημερινής τους ζωής.