Σκοπός της εργασίας είναι να παρουσιάσει τις δυσκολίες που υπάρχουν στην διαγνωστική προσέγγιση και την μορφή της θεραπείας που πρέπει να ακολουθηθεί για στρωματικούς όγκους του ορθού. Υλικό και μέθοδος: Κατά την περίοδο 1999-2004 αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά 11 ασθενείς με μεσεγχυματικό όγκο του γαστρεντερικού σωλήνα. Σε πέντε ασθενείς η εντόπιση του μεσεγχυματικού όγκου ήταν ο στόμαχος, σε 4 ασθενείς το λεπτό έντερο και σε 2 ασθενείς το ορθό. Σε 10 ασθενείς έγινε αφαίρεση του όγκου και ανοσοϊστοχημικός έλεγχος των παρασκευασμάτων. Σε 5 ασθενείς ο ανοσοϊστοχημικός έλεγχος επιβεβαίωσε στρωματικό όγκο (GIST), [θετικότητα στα αντισώματα CD34 και CD117 (C-kit)]. Οι 2 στρωματικοί όγκοι είχαν όργανο προέλευσης το ορθό. Αποτελέσματα: Η πρώτη ασθενής με GIST ορθού χειρουργήθηκε με ένδειξη χωροκατακτητική εξεργασία βαρθολίνιου αδένα, ενώ η δεύτερη για όγκο ελάσσονος πυέλου άγνωστης προέλευσης. Ο απεικονιστικός έλεγχος που πραγματοποιήθηκε προεγχειρητικά δεν διευκρίνισε το όργανο προέλευσης του όγκου, ενώ στον έναν ασθενή ήταν αδύνατη η λήψη βιοψιών για ιστολογικη εξέταση του όγκου. Διεγχειρητικά έγινε εκτομή της εξεργασίας και ετέθη υπόνοια σαν όργανο προέλευσης του όγκου, το ορθό. Η ιστολογική εξέταση και ο ανοσοϊστοχημικός έλεγχος των παρασκευμάτων και για τους δύο ασθενείς ταυτοποίησε μεσεγχυματικό όγκο από τις μυϊκές ίνες του εντερικού τοιχώματος, με θετικότητα στα αντισώματα CD34 και CD117 (C-kit), κατατάσσοντας τους έτσι στην κατηγορία των στρωματικών όγκων. Συμπέρασμα: Υπάρχουν δυσκολίες στην προεγχειρητική διαγνωστική προσέγγιση των μεσεγχυματικών όγκων του ορθού. Οι ασθενείς αυτοί χειρουργούνται με την ένδειξη ερευνητική λαπαροτομία, αφού δεν είναι γνωστό το όργανο προέλευσης των όγκων αφήνοντας έτσι πολλά ερωτηματικά όσον αφορά την χειρουργική τακτική που πρέπει να ακολουθηθεί. Η εξέλιξη της ανοσοϊστοχημείας σε συνδυασμό με την χρήση του φαρμακευτικού παράγοντα imetinib mesylete παρέχουν μια ασφάλεια για την μετεγχειρητική θεραπεία των ασθενών αυτών.The purpose of this project is to present the difficulties in the diagnostic approach and the choice of treatment to be applied for stromal tumors of the rectum. Material and method: During the period 1999-2004, 11 patients with mesenchymal tumor of the gastrointestinal tube were surgically treated. In 5 patients the mesenchymal tumor was located in the stomach, in 4 patients in the small intestine and in 2 patients in the rectum. In 10 patients removal of the tumor was performed, followed by immunohistochemical evaluation of the material removed. In 5 patients the immunohistochemical evaluation revealed stromal tumor (GIST) (positivity in antibodies CD34 and CD117 (C-kit) ). 2 of these stromal tumors had originated from the rectum. Results: In the first patient with rectal GIST the indication for operation was tumorous involvement of one Bartholin's gland, while the second patient was operated due to a tumor of the minor pelvis of unknown origin. Preoperational imaging control did not specify the organ of origin of the tumor, while in one patient the biopsy for histological evaluation was impossible. During the operation, resection of the tumorous material was performed and, concerning the organ of origin of the tumor, suspicion aroused for the rectum. Histological and immunohistochemical evaluation of the material removed for both patients revealed mesenchymal tumor from the muscle fibers of the intestinal wall, with positivity in antibodies CD34 and CD117 (C-kit), thus classifying them as stromal tumors. Conclusion: There are difficulties in preoperational diagnostic approach of rectal mesenchymal tumors. These patients are operated with the indication of explorative laparotomy since the organ of origin of the tumor is unknown, leaving thus many questions concerning the surgical strategy to be followed. Progress in immunohistochemistry combined with the use of the pharmaceutical substance called imetinib mesylete offers some safety in postoperational treat ment of these patients.