Ενώ στο διεθνή χώρο η θέση του συντονιστή χειρουργείου (ΣΧ) θεωρείται απαραίτητη, στην Ελλάδα δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητή η ανάγκη της ενσωμάτωσης του θεσμού στο σύστημα και επομένως δεν υπάρχουν αντίστοιχα εργαλεία μέτρησης που να αφορούν στην εφαρμογή του θεσμού. Σκοπός: Η διερεύνηση της σκοπιμότητας εφαρμογής του ΣΧ στα ελληνικά νοσοκομεία. Υλικό και Μέθοδος: Δημιουργήθηκε ερωτηματολόγιο που απευθυνόταν στους εργαζόμενους σε χειρουργεία, τα οποία στην ελληνική πραγματικότητα δε διαθέτουν εργαζόμενο με καθήκοντα ανάλογα του ΣΧ. Η μελέτη διεξήχθη σε δείγμα 53 νοσηλευτών και ιατρών χειρουργείου και αναισθησιολογικού τμήματος. Αρχικά, η μελέτη είχε εγκριθεί από το Διοικητικό Συμβούλιο και την Επιστημονική Επιτροπή των δύο νοσοκομείων. Αποτελέσματα:Η αξιοπιστία ελέγχθηκε µε το συντελεστή εσωτερικής συνέπειας Cronbach’s alpha, ο οποίος βρέθηκε ίσος με 0,7 και στις δύο ομάδες ερωτήσεων. Ποσοστό 43,4% (n=23) απάντησαν ότι ΣΧ θα έπρεπε να είναι ο προϊστάμενος νοσηλευτής. Οι μισοί ερωτηθέντες ήταν ευχαριστημένοι, ενώ δήλωσαν ότι η εφαρμογή του ΣΧ θα συνέδραμε κατά 60,4% στην καλύτερη οργάνωση των χειρουργείων, κατά 50,9% στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας, κατά 54,7% στην αρτιότερη λειτουργία των χειρουργείων και κατά 43,4% στην καλύτερη διεπιστημονική συνεργασία. Συμπεράσματα: Τελικά, αναπτύχθηκε ένα ερωτηματολόγιο, το οποίο διερευνά τη σκοπιμότητα εφαρμογής του ΣΧ, δείχνοντας την ανάγκη εφαρμογής του θεσμού λόγω των έντονων οικονομικών πιέσεων για απόδοση του χώρου αλλά και γιατί φάνηκε ότι η επικρατούσα άποψη μεταξύ της διεπιστημονικής ομάδας είναι θετικά προσκείμενη στο ενδεχόμενο της ύπαρξης ενός ατόμου με αποκλειστικά καθήκοντα την καλύτερη οργάνωση του χώρου, τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της λειτουργίας και κυρίως την καλύτερη διεπιστημονική συνεργασία μεταξύ της διεγχειρητικής ομάδας.While in many countries the position of operating room manager (OR manager) is considered necessary, the need for integration of this position into the organizational system of Greek operating rooms is not yet well understood and therefore no measurement tool has been developed related to this role. Aim: To investigate the feasibility of implementation of the role of OR manager into Greek hospitals. Method: A questionnaire was created that was addressed to the staff of Greek ORs without an OR manager. The study was conducted with a sample of 53 OR nurses, surgeons and anaesthetists. The study was approved by the Board and the Scientific Committees of the two participating hospitals. Results: The internal consistency of the questionnaire estimated with Cronbach’s α coefficient was 0.7 in both groups of questions. Of the 53 respondents, 23 (43.4%) replied that the OR manager should be the head nurse. Half of the respondents were unhappy with the current management policies, but many believed that the implementation of an OR manager would help: better management (60.4%), efficiency (50.9%), functioning (54.7%) and interdisciplinary collaboration (43.4%). Conclusions: The questionnaire appears to explore well the feasibility of implementing the role of OR manager in Greek hospitals. The attitude of the perioperative team towards the possibility of having one person with the exclusive task of OR management was positive, with a view to achieving better collaboration, efficiency and quality of perioperative care. Further exploration is necessary to confirm the findings of this pilot study.