Το αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση του βαθμού ικανοποίησης απο την άσκηση του επαγγέλματος του σωφρονιστικού υπαλλήλου στα καταστήματα κράτησης της χώρας και η αποτύπωση των παραγόντων που
συμβάλλουν σε αυτή.
Με δεδομένο ότι ο αριθμός των σωφρονιστικών υπαλλήλων στην Ελλάδα γίνεται κρίσιμα, ίσως και επικίνδυνα, όλο και μικρότερος, σε σχέση με τον ολοένα αυξανόμενο πληθυσμό των κρατουμένων, παράλληλα με την έλλειψη συνεχούς και εξειδικευμένης εκπαίδευσης του προσωπικού, προκύπτουν διάφοροι οργανωτικοί παράγοντες κινδύνου, για την εκδήλωση στρες στη συγκεκριμένη εργασία.
Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκαν έγκυρα και αξιόπιστα εργαλεία για την αποτύπωση των υπό εξέταση μεταβλητών, σε δείγμα 200 σωφρονιστικών υπαλλήλων, στο πλαίσιο πανελλαδικής μελέτης.
Τα σημαντικότερα αποτελέσματα συνοψίζονται στα ακόλουθα: Το άγχος ως αποτέλεσμα της κατάστασης (state anxiety) εμφανίζεται αυξημένο στους υπαλλήλους του δείγματος, με μέση τιμή 40,54 (τ.α.=11,05), γεγονός που οφείλεται αφενός στον υψηλό βαθμό ευθύνης (89,2% των ερωτηθέντων υπαλλήλων απάντησαν ότι θεωρούν την εργασία τους αυξημένης ευθύνης ), και αφετέρου στην κακή σχέση του προσωπικού με τον οργανισμό (μ.ό.=2,4, τ.α.=0,95), γεγονός που δημιουργεί προβλήματα ρόλου: ασάφειας (μ.ό.=2,82, τ.α.=1,24) και ιδιαίτερα σύγκρουσης
(μ.ό.=4,59 , τ.α.=1,41).
Όσον αφορά το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης, γενικότερα,
διαπιστώθηκε η ύπαρξη και των τριών διαστάσεών της, ιδιαίτερα της αποπροσωποίησης και της μειωμένης αίσθησης προσωπικών επιτευγμάτων
8
(συναισθηματική εξάντληση (μ.ό.=19,72, τ.α.=13,09· αποπροσωποποίηση (μ.ό.=10,36, τ.α.=7,17· προσωπική επίτευξη (μ.ό.=33,30, τ.α.=8,41). Τέλος, φάνηκε
μια υπεροχή στον προσανατολισμό του δείγματος προς την αποκατάσταση των κρατουμένων, σε αντίθεση με την τιμωρία (αποκατάσταση: μ.ό.=3,87, τ.α.=0,72· τιμωρία: (μ.ό.=3,16, τ.α.=0,72).