Η ελονοσία ,νόσημα με παγκόσμια κατανομή και επικίνδυνο για τη ζωή του ανθρώπου, έχει ταλαιπωρήσει κατά το παρελθόν τη χώρα μας με εκατομμύρια θύματα, και δυσμενείς γενικά επιπτώσεις για τη Δημόσια Υγεία. Μετά από έντονες και οργανωμένες προσπάθειες επετεύχθη η εκκρίζωση της ελονοσίας στην Ελλάδα ,και αναγνωρίσθηκε επίσημα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το 1974. Έκτοτε τα αναφερόμενα κρούσματα στη χώρα μας είναι εισαγόμενα και αφορούν κυρίως σε μετανάστες από χώρες ενδημικές για ελονοσία και λιγώτερο σε ταξιδιώτες που επισκέφθηκαν αντίστοιχες περιοχές. Ετησίως καταγράφονται 20-40 κρούσματα (όρια 13-79).H πλειονότης των περιστατικών αφορούσε σε άρρενες (78 %) και το συχνότερο πλασμώδιο ήταν το P.falciparum (46.4 %). Την πρώτη δεκαετία της μελέτης (1978-1987) παρατηρήθηκαν περιπτώσεις υποτροπών της νόσου και μετάδοσης πλασμωδίων με μετάγγιση. Τα τελευταία 22 χρόνια (1988-2009) αναφέρονται μόνο εισαγόμενα κρούσματα . Αυτόχθονα κρούσματα ελονοσίας παρατηρήθηκαν σπανιότατα , αντιμετωπίσθηκαν έγκαιρα και αποτελεσματικά και δεν υπήρξε περαιτέρω πρόβλημα . Στη χώρα μας εξακολουθούν να υπάρχουν ανωφελή κουνούπια (Anopheles maculipenis, A. superpictus, A. sacharovi) οι οποίοι είναι δυνητικοί διαβιβαστές πλασμωδίων . Αυτό υπαγορεύει τη μόνιμη υλοποίηση προγραμμάτων επιτήρησης και εντομολογικών διερευνήσεων. Εντατικά συνεχίζονται οι έρευνες στο πεδίο της ελονοσίας σε σχέση με τη θεραπεία και κυρίως με τα εμβόλια. Ο αγώνας για την παρασκευή ενός ασφαλούς και αποτελεσματικού εμβολίου είναι υπόθεση των τελευταίων 20 ετών. Από δεκάδες υποψήφια εμβόλια το προβάδισμα έχει το RTS,S/ASO2 που στοχεύει στην εξουδετέρωση των σποροζωιδίων. Έχει φθάσει αισίως στη φάση 3 των κλινικών μελετών. Παράλληλα αλλά σε προγενέστερες φάσεις δοκιμάζονται εμβόλια έναντι μεροζωιδίων ενώ δεν επιδεικνύεται ο ίδιος ενθουσιασμός για εμβόλια που συμβάλλουν στη διακοπή της μετάδοσης των πλασμωδίων. Φαίνεται ότι για πολλά ακόμη χρόνια η καταπολέμηση της ελονοσίας θα στηρίζεται στην εφαρμογή διαφόρων μέτρων που θα δρουν συμπληρωματικά.