Ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητας που ζούμε, για κάποιους το μεγαλύτερο, το περνάμε στους προσωπικούς μας χώρους, κυρίως στο σπίτι μας. Η ανάγκη της εξοικείωσης με τον χώρο, η συμβολική οικειοποίησή του, συνοδεύεται από πράξεις οι οποίες τον σημαδεύουν. Οι καθημερινές ανάγκες, οι περιστάσεις της ζωής και διάφορα γεγονότα συσσωρεύουν μέσα σε αυτόν αντικείμενα. Ορισμένα μένουν στην ίδια πάντοτε θέση ενώ κάποια άλλα προστίθενται σταδιακά (1) αποκτώντας τη δική τους θέση σε σχέση με τα άλλα αντικείμενα και το χώρο που βρίσκονται. Η καθημερινή οπτική επαφή με τα οικεία αντικείμενα επειδή είναι συχνή, ακόμα κι αν δεν είναι συνειδητή, έχει σαν αποτέλεσμα να ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν κι άλλες μορφές, εκτός απ’ αυτή που αντικρίζουμε συνήθως όταν τα κοιτάμε, οι οποίες εξαρτώνται από τη θέση που είναι τοποθετημένα και τη κατεύθυνση του φωτός ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Οι διαφορετικές μορφές που παρατηρήθηκαν εδώ ήταν αρχικά στις σκιές κάποιων μεμονωμένων αντικειμένων. Αυτές τις δημιουργούσε το ηλιακό φώς στους τοίχους περνώντας μέσα από μικρές οπές των κλειστών παραθύρων και ήταν η αφορμή να γίνουν οι πρώτες φωτογραφίες. Στη συνέχεια έγιναν διάφοροι πειραματισμοί για την επέκταση του θέματος με τη δημιουργία σκιών από περισσότερα μεμονωμένα αντικείμενα αλλά και με απλές συνθέσεις, χρησιμοποιώντας φυσικό ή τεχνητό φωτισμό και τις διάφορες επιφάνειες του σπιτιού ως φόντο. Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά φωτογραφικών εικόνων οι οποίες παρουσιάζουν σκιές αντικειμένων νεκρής φύσης που αλλάζουν την καθημερινή φαινομενική τους εικόνα και παραπέμπουν περισσότερο στον φανταστικό παρά στονπραγματικό κόσμο.Το φωτογραφικό μέρος μέσα από τη διαδικασία παραγωγής των εικόνων δημιούργησε σκέψεις, οι οποίες αναπτύχθηκαν και αποτελούν τη θεωρητική προσέγγιση του θέματος, που περιλαμβάνει έξι ενότητες.  Η πρώτη ενότητα αναφέρεται στη παράλληλη σχέση μεταξύ φωτογραφίας και ορατής πραγματικότητας. Αυτή οφείλεται στην υποκειμενική ματιά του καθενός για την ορατή πραγματικότητα, η οποία μεταφέρεται στις φωτογραφίες που παίρνει από αυτήν. Επομένως οι φωτογραφικές εικόνες δεν είναι πιστά αντίγραφά της, αφού στην απεικόνιση του θέματος υπερισχύει η προσωπική επιλογή που προκύπτει από προηγούμενες οπτικές εμπειρίες αυτού που φωτογραφίζει.  Στη δεύτερη εξετάζεται η σχέση της σκιάς που είναι φυσικά προβαλλόμενο είδωλο,με τη ζωγραφική και κατόπιν με τη φωτογραφία. Επίσης αναφέρεται τοπλεονέκτημα της τελευταίας να διατηρεί τις εικόνες της στο χρόνο. ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΝΕΚΡΗΣ ΦΥΣΗΣ Σελίδα 5  Η τρίτη ενότητα είναι μια ιστορική αναδρομή στο θέμα της νεκρής φύσης και αναφέρει το ρόλο που έπαιξε στη ζωγραφική. Επίσης αναφέρει τη διαρκή επαφή και σχέση με τα καθημερινά αντικείμενα, σαν τη κύρια αιτία που το συγκεκριμένο θέμα όχι μόνο προτιμήθηκε στο παρελθόν αλλά εξακολουθεί να είναι επίκαιρο μέχρι σήμερα.  Στην τέταρτη βλέπουμε τη θέση που είχε η νεκρή φύση στην ιστορία της φωτογραφίας. Αναφέρονται οι πρώτοι φωτογράφοι που εμπνεύστηκαν απ’ αυτή και τη χρησιμοποίησαν σαν θέμα και η σταδιακή αποδέσμευσή της από τις ζωγραφικές της καταβολές, μέσα από τις φωτογραφικές δουλειές πρωτοπόρων και σημαντικών δημιουργών. Η πέμπτη είναι μια σύντομη ματιά στη χρήση της σκιάς από άλλους φωτογράφους και στον τρόπο που την έχουν αποδώσει στις φωτογραφίες τους.  Η έκτη και τελευταία ενότητα αναφέρεται αρχικά στα χαρακτηριστικά που δίνουν ταυτότητα στα αντικείμενα και τα φαινόμενα της οπτικής αντίληψης που τα σταθεροποιούν. Επιπλέον αναφέρονται οι τρόποι με τους οποίους εδώ η φωτογραφία «έκρυψε» αυτά τα χαρακτηριστικά και άλλαξε τη μορφή των αντικειμένων, εκ των οποίων ο σημαντικότερος ήταν η επιλογή του κάδρου στο οποίο δε συμπεριλήφθηκε το αντικείμενο παρά μόνο τη σκιά του. Η ταυτόχρονη παρουσία αντικειμένου και σκιάς στην κανονική μας όραση ορίζει λίγο-πολύ μια περισσότερο λογική σχέση μεταξύ των δυο. Με τη διαίρεση της σκιάς από το αντικείμενο που τη παρήγαγε, η μορφή του τελευταίου ανοίγεται σε πολλές και διαφορετικές εκδοχές πραγμάτων. Η ενότητα τελειώνει με κάποιες σκέψεις πάνω στη φωτογραφία άψυχων αντικειμένων, οι οποίες έγιναν με αφορμή με δυο παρατηρήσεις του Ρολάν Μπάρτ από τον «Φωτεινό Θάλαμο» για στη φωτογραφία με ανθρώπινο στοιχείο.