Η παρούσα εργασία αποτελεί μια επισκόπηση της χρήσης ενεμάτων με βάση τον ασβέστη, για τη στερέωση του υποστρώματος των τοιχογραφιών. Τα ενέματα, είναι μεγάλης ρευστότητας αναμίγματα συνδετικής κονίας + νερού (λόγος νερού / κονίας > 1), με ή χωρίς την παρουσία πολύ λεπτόκοκκων αδρανών ή άλλων πρόσθετων υλικών, τα οποία εισάγονται με πίεση ( <1 atm.) μέσα στο υπόστρωμα της τοιχογραφίας με κατάλληλο σύστημα. Σκοπός της εργασίας είναι η περιγραφή των υλικών των ενεμάτων, του συνδετικού μέσου, των αδρανών, των ποζολανικών υλικών, των διάφορων πρόσθετων υλικών (ρευστοποιητές, συνθετικά υλικά κλπ), η ανάδειξη του ρόλου του κάθε υλικού στο ένεμα, καθώς και η κατανόηση της μεθοδολογίας παρασκευής και εφαρμογής τους. Ένα ακόμη βασικό σημείο της εργασίας, είναι η διαδικασία παρασκευής ενός ενέματος συμβατού με το αυθεντικό υπόστρωμα της τοιχογραφίας, ένα από τα σημαντικά προβλήματα της συντήρησης των τοιχογραφιών. Για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι απαραίτητη η χρήση αναλυτικών τεχνικών, για τη μέτρηση των φυσικοχημικών ιδιοτήτων του υποστρώματος και τη ποιοτική και ποσοτική ανάλυση των συστατικών του. Μόνο με αυτό τον τρόπο, μπορεί να επιτευχθεί η συμβατότητα του νέου υλικού με το αυθεντικό.This dissertation is a general review of the use of lime-based grouts for the consolidation of the substrate of the wall paintings. Grouts, are high fluidity mixtures of binder + water, with or without the addition of a very fine aggregate or other kind of additives, which are injected in the wall paintings’ substrate with a proper system. The aim of this dissertation is the description of all the materials that a grout consists of, the binder, the aggregates, the pozolanic materials, additives (fluidizers, synthetics etc) the explanation of the role of each material in the grout and the understanding of the preparation and application methodology. Another point of the dissertation is the difficulty of the preparation of a compatible grout with the original substrate, one of the greatest problems of the conservation of the wallpaintings. For this goal, is necessary the use of analytical techniques for the measuring of the physicochemical properties of the substrate and the qualitative and quantitative analysis of its components. Only with this method, can be achieved the compatibility of the new material with the original.