Η ανακάλυψη των οστεοενσωματούμενων εμφυτευμάτων αποτελεί αναμφίβολα έναν από τους μεγαλύτερους σταθμούς στην εξέλιξη της οδοντιατρικής επιστήμης. Πλέον τα εμφυτεύματα χρησιμοποιούνται σε μεγάλο βαθμό για την αποκατάσταση της ολικής ή μερικής νωδότητας. Παρά την διαφορετική κινητικότητα του εμφυτεύματος, η μασητική του λειτουργία είναι εξίσου αποδοτική με αυτήν ενός φυσικού δοντιού. Οι αρχές της σύγκλεισης που αφορούν τα οδοντικά εμφυτεύματα υπακούουν στις αντίστοιχες αρχές της φυσικής οδοντοφυΐας, όπως η επίτευξη κάθετων δυνάμεων και η αποφυγή πλάγιων φορτίσεων και υπερφορτίσεων. Το συγκλεισιακό σχήμα που ακολουθείται στις επιεμφυτευματικές αποκαταστάσεις είναι ανάλογο του τύπου της πρόσθεσης. Ωστόσο, για την σωστή απόδοση της σύγκλεισης πρέπει να λαμβάνονται υπόψη πολλοί παράγοντες και να γίνεται ενδελεχής ανάλυση των στοιχείων του στοματογναθικού συστήματος. Εργαστηριακά, ο σχεδιασμός και η κατασκευή του μεταλλικού σκελετού πρέπει να εκτελούνται με μεγάλη προσοχή, διασφαλίζοντας την παθητική έδραση της υπερκατασκευής και κατά συνέπεια, την βιωσιμότητα τόσο των προσθέσεων, όσο και των εμφυτευμάτων. Η εργαστηριακή κατασκευή της επιεμφυτευματικής πρόσθεσης θα πρέπει να ικανοποιεί τις αισθητικές και κυρίως τις λειτουργικές απαιτήσεις του ασθενούς. Η εξατομικευμένη συγκλεισιακή απόδοση πρέπει να γίνεται σε συνθήκες στατικής αλλά και δυναμικής σύγκλεισης. Μέχρι σήμερα, η ερευνητική βιβλιογραφία που εξετάζει την σύγκλειση των επιεμφυτευματικών προσθέσεων είναι ελλιπής. Είναι εμφανής η απουσία ερευνών για σύγκριση των διαφόρων συγκλεισιακών σχημάτων. Ωστόσο, οι σωστές καταγραφές και η προσεκτική ανάλυση των συγκλεισιακών παραγόντων σε συνδυασμό με την άρτια κατασκευή της πρόσθεσης, εξασφαλίζουν επιτυχή, λειτουργική και προσδόκιμη σύγκλειση για οποιοδήποτε είδος αποκατάστασης.The discovery of osseointegrated implants has been one of the greatest landmarks in dental science. Rehabilitation of full and partial edentulism with osseointegrated fixtures has become a standard care. Despite the different mobility of implants, masticatory function seems to be equivalent to that of natural teeth. The principles of occlusion on dental implants obey the relevant principles of natural dentition, such as achieving vertical and longitudinal forces and prevent lateral loads and overloads. The occlusal scheme of implant restorations is selected according to the type of the prosthesis. For the occlusal efficiency to be obtained, many factors must be taken into account and an assiduous examination of the components of the stomatognathic system must be completed. From the laboratory aspect, enhanced caution is needed during planning and fabrication of the metal framework. Thereby, passive fit is acquired and viability of implants as well as the prostheses is ensured. Laboratory fabrication of the implant-supported prosthesis should meet the esthetic and functional patient’s requirements. Customized occlusal adjustment should occur in both static and dynamic state of occlusion. The research focused upon the occlusion on osseointegrated restorations in clearly deficient. Unfortunately, there are no controlled studies comparing the different occlusal designs available in implant dentistry. Although, the use of proper jaw registrations, careful analysis of the occlusal factors in collaboration with well fabricated prosthesis, ensures the successful management of the occlusion, despite the type of restoration.