Η παραβατικότητα των νέων είναι μια απόκλιση που οριοθετήθηκε ως τέτοια μέσα από τις ωθήσεις που ασκούνται από τους φορείς του επίσημου κοινωνικού ελέγχου (νομοθεσία, αστυνομία, δικαστές). Κατά συνέπεια για να μπορέσουμε να προβούμε σ’ ένα σχεδίασμά αντεγκληματικής πολιτικής δεν αρκεί να κατανοήσουμε και να αναλύσουμε μόνο τις ωθήσεις που οδηγούν σε μια αποκλίνουσα συμπεριφορά για τους νέους (π.χ. οικογένεια, σχολεία, γειτονιά). Αναγκαία είναι η συμπλήρωση της ανάλυσης με την καταγραφή - έρευνα της λειτουργίας και των απτών αποτελεσμάτων των δραστηριοτήτων των φορέων του επίσημου κοινωνικού ελέγχου. Μια τέτοια έρευνα μας οδηγεί στην απόρριψη της εικόνας μιας νεανικής εγκληματικότητας με ιδιαίτερη και σοβαρή υφή. Το επόμενο βήμα είναι να υποστηρίξουμε τη πρότασή μας περί αποποινικοποίησης αδικημάτων με θύμα τον ίδιο τον ανήλικο - νέο δράστη (π.χ. ΚΟΚ, παίγνια, κλπ).