Συπληρώνεται ένας αιώνας, αφότου η χρόνια πορεία ψυχοπαθολογιών εκδηλώσεων αποτέλεσε για τον Kraepelin στην «πρώιμη άνοια» διαγνωστικό και προγνωστικό κλινικό στοιχείο. Την ίδια εποχή ο freud διευρύνει σημαντικά το αντικείμενο της ψυχιατρικής με το οριστικό ξεχώρισμα των νευρώσεων από τη νευρολογία. Το νόημα της χρονιότητας στην ψυχιατρική δεν ταυτίζεται με την χρονιότητα στη σωματική ιατρική και νευρολογία. Σημαντικές διάφορες υπάρχουν θεωρητικά ανάμεσα στις «ενδογενείς» ψυχώσεις και στις «ανώμαλες» εξελίξεις (ψυχοπάθειες) και «ψυχογενείς» νευρώσεις, μολονότι στην πράξη χάνονται όχι σπάνια τα όρια μεταξύ τους. Οι διαφορές αυτές επεκτείνονται και στο νόημα της χρονιότητας. Στις νευρώσεις έγινε από νωρίς αναζήτηση του τρόπου παραγωγής τους από το 1895 ήδη ο Freud προσπάθησε να εξηγήσει την εδραίωση και την εξελικτική πορεία τους με το νευροφυσιολογικό μηχανισμό της «όδευσης» (Bahnung). Στην περιοχή των «ενδογενών» ψυχώσεων η κλινική εμπειρία έχει καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι μια βασική οργανολειτουργική «εξεργασία» (Prozess), με άγνωστη αιτιολογία και διάρκεια, προκαλεί βαθιά υποκειμενικά βιώματα, που επηρεάζουν τη συμπεριφορά του αρρώστου. Το είδος της αντίδρασης σ' αυτά τα βιώματα και της ψυχικής τους κατεργασίας από την κάθε προσωπικότητα (ανάλογα με τη διανοητική ανάπτυξη, το βαθμό της ωριμότητας και τη δομή της) σε στενή συνάρτηση με τις συγκυρίες της ζωής -περιβαλλοντικές συνθήκες και «μοιραίες» επιδράσεις οπό περιστατικά- ανοίγει το δρόμο οτην εξέλιξη και την πορεία των ψυχοπαθολογιών εκδηλώσεων αυτό το «άνοιγμα του δρόμου» με το νόημα του νευροφυσιολογικού μηχανισμού της «όδευσης» (Bahnung) μπορεί να συγκεράσει τις μονόπλευρες αντιλήψεις για αποκλειστικά οργανική ή αποκλειστικά ψυχογενή προέλευση των ψυχώσεων και να εξηγήσει την άλλοτε άλλη εξελικτική πορεία κατά περίπτωση.