Η παρούσα εργασία επιχειρεί να περιγράψει την τάση που διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 σχετικά με το τεχνολογικό επίπεδο τριών επιλεγμένων κλάδων της ελληνικής βιομηχανίας (τροφίμων, χημικών, ηλεκτρικών). Προς διερεύνηση θέτει τη σχέση του μεγέθους μίας επιχείρησης και της εισαγωγής νέας τεχνολογίας, η οποία προσδιορίζεται από ένα σύνολο πρακτικών που αφορούν στην οικονομική και τεχνολογική της ανάπτυξη (προϊόν, παραγωγική διαδικασία, απασχόληση και σχέσεις διεπιχειρησιακής συνεργασίας). Επιπλέον αναζητά τεκμηριωμένες απαντήσεις στο αρχικό διττό ερώτημα σχετικά με το αν: (α) οι επιχειρήσεις των τριών επιλεγμένων κλάδων είναι ικανές να παράγουν οι ίδιες την απαραίτητη τεχνολογία για την επιβίοοση τους στο καθεστώς του διεθνούς ανταγωνισμού ή σε διαφορετική περίπτωση αξιοποιούν την τεχνολογία που παράγεται εξθ)-επιχειρησιακά. (β) η διαδικασία και ο τρόπος εισαγωγής της νέας τεχνολογίας επηρεάζεται από το μέγεθος μίας επιχείρησης, με κριτήριο μεγέθους τον αριθμό των απασχολούμενων σε αυτή.This paper presents the level of technological development in three selected branches of the Greek economy during the 90's (food, chemicals and electrical appliances). The central question of this research concerns the ability of enterprises to produce in-house part of the technology used -and thus survive in a milieu of global competition-, or if they only utilize technology produced elsewhere. Moreover, it investigates the relationship between a firm's size and introduction of new technology, the latter understood broadly as a series of economic and technological development practices (concerning its products, production processes, employement and inter-firm collaboration policies).