Εισαγωγή: Ίσως το απαιτητικότερο τμήμα του νοσοκομείου, το χειρουργείο είναι ένας χώρος εξαιρετικά αγχώδης, στελεχωμένος με προσωπικό που πρέπει να διαθέτει ιδιαίτερες γνώσεις και δεξιότητες ώστε να ανταποκριθεί στις καθημερινές προκλήσεις. Σε μια εποχή που διεθνώς υπάρχει η ανάγκη μεταρρύθμισης των συστημάτων υγείας (λόγω προβλημάτων οργάνωσης και ανάγκης μείωσης του κόστους), ο στόχος της ποιοτικής παροχής φροντίδας υγείας φαντάζει ιδιαίτερα δύσκολος αλλά όχι και ουτοπικός. Απαιτείται η χρήση πρωτοκόλλων και δεικτών ποιότητας με βάση τα οποία καθορίζεται και μετριέται η ποιότητα της φροντίδας. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνηθεί η γνώση και εφαρμογή ή μη πρωτοκόλλων και κριτηρίων-δεικτών που σύμφωνα με τον ΠΟΥ καθορίζουν την ποιοτική παροχή φροντίδας στα χειρουργεία. Υλικό- Μέθοδος: Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν 153 νοσηλευτές χειρουργείου. Το ερωτηματολόγιο περιελάμβανε έξι ερωτήσεις ποιότητας, με μορφή απαντήσεων «ναι» - «όχι», οι οποίες βασίστηκαν στα κριτήρια ποιότητας για το χειρουργείο, όπως καθορίστηκαν το 2007 από έγγραφο των χωρών του ΟΟΣΑ (OECD Health Technical Paper No. 18 in 2004 Selecting Indicators for Patient Safety at the Health Systems Level in OECD Countries). Η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με στατιστικές μεθόδους της περιγραφικής και επαγωγικής στατιστικής. Αποτελέσματα: Συμμετείχαν 106 γυναίκες και 47 άνδρες με μέση ηλικία τα 35,10 έτη. Στο 58,2% των περιπτώσεων δεν γίνονταν χρήση εντύπων για την καταγραφή των επιπλοκών, ενώ το 55,3% των νοσηλευτών δεν γνώριζαν την ασφαλή λίστα χειρουργικών επεμβάσεων, όπως έχει καθοριστεί από τον ΠΟΥ, και από τους 75 που τη γνώριζαν μόνο το 42,7% τη χρησιμοποιούσε. Η εκτίμηση της ποιότητας της παρεχόμενης φροντίδας από τον ασθενή, φάνηκε να μην γίνεται στο 60,1%, ενώ μόνο στο 13,7% δίδονταν ερωτηματολόγιο πριν και μετά την επέμβαση. Συμπεράσματα: Διαπιστώθηκε μία ολιγωρία των ελλήνων νοσηλευτών όχι μόνο στην εφαρμογή αλλά και στη γνώση πρωτοκόλλων ποιότητας που η χρήση τους αποτελεί εγγύηση για την ασφάλεια των ασθενών. Επιπλέον φάνηκε να μην εκτιμάται από τον ασθενή η ποιότητα της φροντίδας που του παρέχεται, δείχνοντας ότι οι έλληνες επαγγελματίες υγείας συμπεριφέρονται σα να μην έχουν την ανάγκη να ερευνήσουν τη γνώμη των ασθενών τους για το πόσο καλά επιτελούν το έργο τους.Η νέα πραγματικότητα απαιτεί από τους νοσηλευτές χειρουργείου τη χρήση δεικτών ποιότητας που σύμφωνα και με το Health Care Quality Indicators Project του OECD, οδηγεί σε αποδοτικότερη διαχείριση των πόρων ταυτόχρονα με την ποιοτική παροχή φροντίδας.Introduction: Perhaps the most demanding part of the hospital, operating room is a very stressful place, staffed with personnel that must have special knowledge and skills to meet the daily challenges. At a time when internationally there is the need to reform health systems (due to problems of organization and the need to reduce costs), the goal of providing quality health care seems very difficult but not utopian. It is required to use of protocols and quality indicators that will be the base for setting and measuring quality of care. Aim: of this study was to investigate the knowledge and application of protocols and criteria - indicators according to WHO that define quality care in the operating room Material and Methods: The survey was conducted through the use of a questionnaire and included 136 nurses. The questionnaire included six questions based on quality criteria in OR, getting for an answer “yes” – “no” as defined by the 2007 document of the OECD countries (OECD Health Technical Paper No. 18 in 2004 Selecting Indicators for Patient Safety at the Health Systems Level in OECD Countries). Statistical analysis was carried out with SPSS 19 statistical package. Results: 106 women and 47 men participated in the study with a mean age of 35.10 years. In 58.2% of cases there were no forms for recording the surgical complications, and more than half of nurses (55.3%) were unaware of the safety checklist as defined by the WHO, and from 75 who knew it only 42.7% used it. The assessment of quality of care from the patient was not done at 60.1%, while only 13.7% were giving a questionnaire before and after surgery. Conclusion: Greek nurses' negligence was found in the implementation of quality protocols that their use is a guarantee of patients safety. Furthermore it seems that patient's quality care is not appreciated, showing that Greek healthcare professionals behave as not having the need to explore the patients’ views about how well they do their work. The new reality requires from the Greek nursing family to use quality indicators that according Health Care Quality Indicators Project of the OECD, leads to more efficient resource management together with quality care.