Βασικός στόχος της παρούσας έρευνας είναι η διερεύνηση των αντιλήψεων των μητέρων σχετικά με τη διατροφή των παιδιών και των διατροφικών πρακτικών που υιοθετούνται στην οικογένεια καθώς και ο πιθανός συσχετισμός των παραγόντων αυτών με την εκδήλωση της παιδικής παχυσαρκίας. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 498 παιδιά ηλικίας 3 έως 7 ετών, τα οποία διέμεναν στις περιοχές Λευκωσίας και Πάφου της Κύπρου και οι μητέρες τους. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, το 6.4% των παιδιών του δείγματος ήταν παχύσαρκα και το 15.9% υπέρβαρα. Ωστόσο, διαπιστώθηκε ότι υψηλό ποσοστό μητέρων με παχύσαρκα ή υπέρβαρα παιδιά ήταν ικανοποιημένες με την ποσότητα του φαγητού που καταναλώνουν συνήθως τα παιδιά τους, ενώ στις περιπτώσεις όπου το βάρος του παιδιού ήταν φυσιολογικό, οι μισές περίπου μητέρες θα ήθελαν το παιδί τους να τρώει περισσότερο. Επίσης, υψηλό ποσοστό μητέρων δεν θεωρούσε τα παιδιά ικανά να ρυθμίζουν μόνα τους την ποσότητα τροφής που πρέπει να καταναλώσουν. Φαίνεται λοιπόν ότι συχνά οι αντιλήψεις των μητέρων για την ποσότητα φαγητού που χρειάζονται τα παιδιά τους είναι λανθασμένες. Οι αντιλήψεις αυτές ενδέχεται να οδηγούν στην υιοθέτηση ανάλογων διατροφικών πρακτικών, οι οποίες είναι πιθανό να σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με την εκδήλωση παιδικής παχυσαρκίας. Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας, συζητούνται πιθανοί αιτιολογικοί μηχανισμοί για την εμφάνιση παχυσαρκίας στα παιδιά στα πλαίσια της θεωρίας της κοινωνικής μάθησης.