Όταν κάποιο παιδί αντιμετωπίζει προβλήματα συμπεριφοράς, οι γονείς δίνουν συνήθως τη δική τους ερμηνεία σχετικά με την αιτιολογία τους και έχουν τις δικές τους απόψεις για τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισής τους. Αυτές οι ερμηνείες όμως συχνά δεν συμφωνούν με τις επιστημονικές απόψεις. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση των αντιλήψεων των γονέων παιδιών προσχολικής ηλικίας για την αιτιολογία και αντιμετώπιση των Διαταραχών Διασπαστικής Συμπεριφοράς. 634 μητέρες και πατέρες συμπλήρωσαν μία προσαρμογή του 'Parental Account of the Causes of Childhood Problems Questionnaire' (Sonuga-Barke & Balding, 1993) και το 'Strengths and Difficulties Questionnaire' (Goodman, 1997). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, το φύλο του γονέα και του παιδιού επηρεάζουν σημαντικά τις παραπάνω αντιλήψεις. Για παράδειγμα, διαπιστώθηκε ότι η διασπαστική συμπεριφορά των κοριτσιών αποδίδεται συχνότερα σε οργανικά αίτια (F=8.13, p<.01) ενώ η αντίστοιχη συμπεριφορά των αγοριών σε περιβαλλοντικές επιδράσεις (F=10.96, p<.001). Επιπλέον, η υιοθέτηση αυστηρών μεθόδων πειθαρχίας θεωρείται ως αποτελεσματικότερη για τα αγόρια (t=3.30, p=.001) ενώ οι μητέρες, σε σχέση με τους πατέρες, θεωρούν συχνότερα ότι η προσέγγιση του παιδιού είναι αποτελεσματικότερη για την αντιμετώπιση αυτών των δυσκολιών (t=-2.51, p=.01). Στη βάση των αποτελεσμάτων αυτών συζητείται ο ρόλος των γονεϊκών αντιλήψεων για την έκβαση της διασπαστικής συμπεριφοράς των παιδιών καθώς και η σημασία τροποποίησης των δυσλειτουργικών αντιλήψεων στα πλαίσια ενός θεραπευτικού προγράμματος για την αντιμετώπιση της συμπεριφοράς αυτής.