Η κλινικά σημαντική επιθετική συμπεριφορά των παιδιών προσχολικής ηλικίας αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της Εναντιωτικής Προκλητικής Διαταραχής (Ε.Π.Δ; APA, 1994), η οποία συχνά συνυπάρχει με τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ; Biederman et al., 1992). Ο πρώτος στόχος της παρούσας έρευνας ήταν η καταγραφή της συχνότητας και του τρόπου συνεμφάνισης των προβλημάτων αυτών σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Ο δεύτερος στόχος ήταν η διερεύνηση των αντιλήψεων των γονέων τους ως προς το βαθμό σοβαρότητας των δυσκολιών αυτών και τις επιπτώσεις τους σε διάφορους τομείς της ζωής του παιδιού και της οικογένειάς του. Η πλήρης μορφή του Strengths and Difficulties Questionnaire (Goodman, 1997 χορηγήθηκε σε 634 γονείς (317 μητέρες και 317 πατέρες) παιδιών ηλικίας 3-6 ετών. Το τεστ αυτό ανιχνεύει διάφορα προβλήματα της παιδικής ηλικίας ενώ ταυτόχρονα διερευνά τις εκτιμήσεις των γονέων για τις επιπτώσεις των προβλημάτων αυτών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, το 11.3% των παιδιών του δείγματος παρουσιάζει Ε.Π.Δ. και ΔΕΠ-Υ. Επιπλέον, οι διαταραχές αυτές παρουσιάζουν στατιστικώς σημαντική θετική συνάφεια με τα συναισθηματικά προβλήματα (r=.29, p<.01) και τις δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις (r=.18, p<.01). Ωστόσο, οι μισοί από τους γονείς των παιδιών αυτών εκτιμούν ότι το παιδί τους δεν έχει καθόλου δυσκολίες ενώ το ένα τρίτο αυτών που εκτιμούν ότι το παιδί τους έχει δυσκολίες δεν θεωρεί ότι αυτές επιδρούν αρνητικά στη λειτουργικότητα του παιδιού. Παρ' όλα αυτά, το 87,1% των γονέων αυτών θεωρεί ότι οι δυσκολίες του παιδιού αποτελούν βάρος για την οικογένεια. Στη βάση των αποτελεσμάτων αυτών, συζητείται o ρόλος των γονεϊκών αντιλήψεων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων συμπεριφοράς των παιδιών καθώς και η σημασία της σωστής ενημέρωσης και έγκαιρης παρέμβασης για την πρόληψή τους.