Η παράταση της κύησης πέρα από την 42η εβδομάδα και η γέννηση υπερώριμων νεογνών είναι δυνατό να δημιουργήσει διάφορα προβλήματα. Από αυτά άλλα είναι απλά και χαρακτηρί- ζουν την εξωτερική εμφάνιση των νεογνών, ενώ άλλα, όπως π.χ. η εισρόφηση μηκωνίου, είναι δυνατό να προκαλέσουν ακόμα και το θάνατο. Σκοπός: Σκοπός της εργασίας μας ήταν να διερευνήσουμε το ποσοστό των νεογνών που γεννιούνται υπερώριμα, καθώς και τη σοβαρότητα των προβλημάτων που παρουσιάζουν. Υλικό και μέθοδος: Στη διάρκεια ενός έτους μελετήσαμε 30 νεογνά που γεννήθηκαν μετά τη συμπλήρωση της 42ης εβδομάδας κύη- σης, σε ένα δημόσιo μαιευτήριo της Αθήνας. Η εργασία μας είναι προοπτική βάσει πρωτοκόλλου με συμπλήρωση ερωτηματολογίου, καθώς και πληροφορίες από το ιστορικό. Αποτελέσματα: Από τα αποτελέσματά μας φάνηκε ότι σε σύνολο 5.373 τοκετών γεννήθηκαν 30 (0,56%) υπερώριμα νεογνά. Ως προς τη διάρκεια κύησης 27 (90 %) γυναίκες γέννησαν μετά τη συμπλήρωση της 42ης εβδομάδας, ενώ 3 (10%) μετά την 43η εβδομάδα. Μόνο σε 5 (16,6%) περιπτώσεις υπήρχε πλήρης προγεννητική παρακολού- θηση. Με φυσιολογικό τοκετό γέννησαν 19 (63,3%) γυναίκες, σε 8 (42 %) από τις οποίες έγινε πρόκληση τοκετού και σε 12 (63 %) εμβρυουλκία και 11 (36,6%) γέννησαν με καισαρική τομή. Δύο νεογνά (6,6%) είχαν βάρος μικρότερο των 2,5 κιλών, 22 (73,3%) μεταξύ 2,5-4 και 6 (20%) μεγαλύτερο των 4 κιλών. Οκτώ (26,6%) νεογνά παρουσίαζαν πολλαπλά κλινικά σημεία υπερωρι- μότητας, ενώ στα υπόλοιπα προέβαλαν μόνο ορισμένα. Δεκαπέντε (50%) νεογνά γεννήθηκαν με κεχρωσμένο αμνιακό υγρό και νοση- λεύτηκαν σε ΜΕΝΝ με καλή έκβαση. Συμπεράσματα: Όπως φαίνεται, τα προβλήματα που παρουσίαζαν τα υπερώριμα νεογνά δεν ήταν ιδιαίτερα σοβαρά και σε όλα αντι- μετωπίστηκαν με επιτυχία. Πιστεύουμε ότι με την τακτική προγεν- νητική παρακολούθηση είναι δυνατό να αποφευχθούν σε μεγάλο βαθμό οι άσκοπες ταλαιπωρίες και οι πιθανοί κίνδυνοι, τόσο για τη μητέρα, όσο και για το νεογνό.