Σκοπός: Η διερεύνηση των απόψεων ασθενών και νοσηλευτικού προσωπικού για την αυτονομία των ασθενών στις νοσηλευτικές παρεμβάσεις σε μαιευτικά, χειρουργικά και τμήματα χρονίως πασχόντων ηλικιωμένων. Υλικό - Μέθοδος: Το δείγμα περιλάμβανε 678 ασθενείς και 587 νοσηλευτικό προσωπικό/μαιευτές. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με δύο παράλληλα ερωτηματολόγια που αναπτύχτηκαν από τους ερευνητές. Αποτελέσματα: Οι ασθενείς πιστεύουν ότι είχαν σπανιότερα πληροφόρηση (μ.τ. =2,34, ρ<0.001) και ευκαιρίες για λήψη αποφάσεων (μ.τ.=2,60, ρ<0.001) σε σχέση με το νοσηλευτικό προσωπικό (μ.τ.=3,63-3,21, αντίστοιχα). Η διαφορά ήταν μεγαλύτερη για την ατομική υγιεινή, τη λειτουργία της κύστης και του εντέρου. Οι χειρουργημένοι ασθενείς ανέφεραν ότι είχαν σπανιότερα πληροφόρηση (μ.τ. = 1,87, ρ<0,05) και ευκαιρίες για λήψη αποφάσεων (μ.τ. =2,16, ρ<0,05) σε σχέση με τις μητέρες (μ.τ.=2,75-2,79, αντίστοιχα) και τους ηλικιωμένους (μ.τ.=2,56-3.06. αντίστοιχα). Το νοσηλευτικό προσωπικό,/μαιευτές των μαιευτικών τμημάτων πίστευε ότι δίνεται συχνότερα πληροφόρηση (μ.τ.=4,10, ρ<0,05) και ευκαιρίες για λήψη αποφάσεων (μ.τ.=3,64, ρ<0,05) σε σχέση με το προσωπικό των χειρουργικών (μ.τ.=3,37-2,84, αντίστοιχα) και των τμημάτων ηλικιωμένων (μ.τ. =3,34-3,16. αντίστοιχα). Οι γυναίκες, όσοι είχαν τακτική εισαγωγή και σε όσους ζητήθηκε γραπτή ή πληροφορημένη συναίνεση, απάντησαν ότι είχαν περισσότερη πληροφόρηση και ευκαιρίες για λήψη αποφάσεων. Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της μελέτης τονίζουν το πρόβλημα της χαμηλής συμμετοχής των ασθενών στην αυτονομία τους και υποδεικνύουν την ανάγκη της Βασικής και συνεχιζόμενης εκπαίδευσης των νοσηλευτών/μαιευτών σε θέματα κλινικής ηθικής, με σκοπό να βελτιωθεί η ηθική ποιότητα της νοσηλευτικής φροντίδας.