Η αναγκαιότητα προφυλακτικής χορήγησης Αντιβιοτικών σε καρδιοπαθείς με αυξημένο κίνδυνο λοιμώδους ενδοκαρδίτιδας, κατά τη διάρκεια οδοντιατρικών επεμβάσεων που προκαλούν μικροβιαιμία, έχει γίνει σχεδόν καθολικά αποδεκτή. Στο άρθρο αυτό συζητάται η σημασία των οδοντιατρικών επεμβάσεων στην πρόκληση λοιμώδους ενδοκαρδίτιδας, οι υποκείμενες καρδιακές παθήσεις και ο σχετικός κίνδυνος ανάπτυξης της νόσου που παρουσιάζουν και οι ενδείξεις χημειοπροφύλαξης. Οι ενδείξεις χημειοπροφύλαξης και τα συνιστώμενα στη βιβλιογραφία σχήματα βασίζονται κυρίως σε εμπειρικά δεδομένα και σε πειραματικές μελέτες σε ζώα.
Παρατίθενται οι αναθεωρηθείσες συστάσεις της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας (1977) και ανασκοπούνται οι μέχρι τώρα προταθείσες τροποποιήσεις τους.
Το όλο θέμα χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητα και συνεχείς αμφισβητήσεις και για κάθε ιδιαίτερη περίπτωση είναι ηπαραίτητη η συνεκτίμηση της υποκείμενης καρδιακής πάθησης και της οδοντιατρικής επέμβασης που επιχειρειται. Δεδομένου ότι η ενδοκαρδίτιδα μπορει να προκύψει παρά τη χημειοπροφύλαξη, η ενημέρωση του ασθενούς και η παρακολούθησή του τους πρώτους μήνες μετά την επέμβαση έχουν ιδιαίτερη σημασία.