Εισαγωγή. Οι κοινωνικές σχέσεις συμπεριλαμβάνονται στις βασικές ανάγκες των ηλικιωμένων δεδομένου ότι από έρευνες προκύπτει ότι κοινωνική δικτύωση και υγεία συσχετίζονται άμεσα. Σκοπός. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η εκτίμηση του δικτύου υποστήριξης των ηλικιωμένων και η πιθανή συσχέτισή του με την κατάθλιψη. Υλικό-Μέθοδος. Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 97 ηλικιωμένα άτομα από ημι-αστικές περιοχές της Ελλάδας. Καταγράφηκαν τα βασικά δημογραφικά χαρακτηριστικά και έγινε εκτίμηση της κατάθλιψης και του δικτύου υποστήριξης με τις κλίμακες Geriatric Depression Screening Scale (GDSS) και Lubben Social Network Scale (LSNS) αντίστοιχα. Αποτελέσματα. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων είναι γυναίκες (66%), έγγαμοι 68% και ποσοστό 35,1% έχει δύο παιδιά. Η μέση τιμή της κλίμακας LSNS είναι 27,00 (εύρος τιμών 0-50) και αντιπροσωπεύει μέτριο κίνδυνο απομόνωσης. Η μέση τιμή της κλίμακας GDSS είναι 4,75 (εύρος τιμών 0-15) και ερμηνεύεται ως απουσία κατάθλιψης. Ωστόσο ποσοστό 45% του δείγματος παρουσίασε μέτρια και σοβαρή κατάθλιψη. Από τη μονοπαραγοντική ανάλυση της οικογενειακής κατάστασης και της LSNS φαίνεται ότι οι έγγαμοι βιώνουν μικρότερη κοινωνική απομόνωση σε σχέση με τους μη έγγαμους (p=0,029). Απο τη μονοπαραγοντική ανάλυση του φύλου και της GDSS φαίνεται ότι οι γυναίκες παρουσιάζουν μεγαλύτερη κατάθλιψη από τους άνδρες (p=0,026). Από τη συσχέτιση των κλιμάκων LSNS και GDSS προέκυψε μέτρια αρνητική στατιστικά σημαντική συσχέτιση (r=0,422 και p<0,0005), γεγονός που δείχνει ότι η αύξηση της κοινωνικής υποστήριξης προκαλεί μείωση της κατάθλιψης. Συμπεράσματα. Η εκτίμηση της κοινωνικής απομόνωσης και της κατάθλιψης των ηλικιωμένων που ζουν στην κοινότητα και ο εντοπισμός της ομάδας υψηλού κινδύνου αποτελούν βασικές δραστηριότητες του κοινοτικού νοσηλευτή για την προαγωγή της υγείας των ατόμων τρίτης ηλικίας.