Πολλαπλές γενετικές ανωμαλίες παρατηρούνται κατά την παθογένεση του ΠΜ. Ωστόσο υπάρχει μια επιβεβαιωμένη σχεδόν απόδειξη ότι πέρα των γενετικών ανωμαλιών, η επιγενετική διεργασία είναι αυτή που παίζει κύριο ρόλο στην παθογένεια του ΠΜ. Η επιγενετική αναφέρεται στην μελέτη των αλλαγών της γονιδιακής έκφρασης οι οποίες δεν σχετίζονται με αλλαγές σε επίπεδο γονιδιακής αλληλουχίας ( αλλαγή στην αλληλουχία του DNA) αλλά με λεπτές μοριακές τροποποιήσεις ( της χρωματίνης κυρίως) όπως η μεθυλίωση του DNA, και στις μεταβολές της μετά-μετάφρασης στις ιστόνες όπως ακετυλίωση και φωσφορυλίωση, οι οποίες ορίζουν στα κύτταρα ποια γονίδια θα ενεργοποιηθούν ή θα κατασταλθούν μεταγραφικά.