Στο γενικότερο ιστορικό πλαίσιο μιας ρομαντικής διάθεσης εντάσσεται η (επι)γραφική δραστηριότητα των νέων στους τοίχους της πόλης. Οι νέοι σήμερα, σε ένα περιβάλλον γραμμένο με φραστικά σχήματα και εξαρτώμενο από θεαματικές σχέσεις, δεν κάνουν άλλο τίποτα από το να «αντιγράφουν» το μυθικό στοιχείο του σύγχρονου κόσμου. Πέρα όμως από αυτό, εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων της ηλικίας τους και της εγγύτητάς τους με τη μητρική-αρχέγονη «φύση» του ανθρώπινου κόσμου –της συναισθηματικής αλληλεξάρτησης η οποία είναι η μήτρα της κοινωνικότητάς τους– οδηγούνται σε μια περισσότερο πρωτόγονη και δυναμική αντίληψη αυτού του μυθικού στοιχείου. Έτσι με νεογενή φορμαλισμό (επι)γράφουν στους «άδειους» τοίχους τις φραστικές-αισθητικές επινοήσεις τους και «υπογράφουν» με το δικό τους ύφος και ήθος αυτήν την κοινωνική συνθήκη.The (epi)graphical youth activity on the city’s walls is registered in the general historical frame of a romantic mood. Young people nowadays, in an environment inscribed with lexical shapes and depended on spectacular social connections, do nothing else than “copy” the mythical element of the modern world. Beyond this however, because of their age peculiarities and their closeness to the mother-archetype “nature” of the human world –the emotional interrelation which is the womb of their sociability– young people are led towards a more primitive and dynamic conception of this mythical element. In this way they create epigraphs on the “empty” walls and with new-born formalism they inscribe their lexical-aesthetic conceptions and “sign” in their own style and ethos this social-mythical treaty.