Στο άρθρο αυτό γίνεται μια συνοπτική ανασκόπηση των παραγόντων, που ενοχοποιούνται για την ανάπτυξη αρτηριοσκληρώσεως (δυσλιπιδαιμία, αρτηριακή υπέρταση, κάπνισμα, σακχαρώδης διαβήτης, ψυχική καταπόνη- ση, παχυσαρκία, έλλειψη σωματικής άσκησης κ.α.), καθώς και του τρόπου με τον οποίον οι παράγοντες αυτοί συμβάλλουν στην ανάπτυξη αρτηριοσκληρωτικών βλαβών. Παράλληλα, αναλύεται ο τρόπος, με τον οποίο η συστηματική αερόβια σωματική άσκηση αντιστρατεύεται τη δράση των παραγόντων αυτών καθυστερώντας την εκδήλωση των επιπλοκών της αρτηριοσκλήρωσης. Το σπέρμα της αρτηριοσκληρωτικής διαδικασίας ριζώνει πολύ νωρίς στη ζωή του ανθρώπου (στην παιδική και την πρώϊμη εφηβική ηλικία, για να μεστώσει προοδευτικά με την πάροδο του χρόνου και να αποκαλύψει την νοσολογική της ταυτότητα στη μέση και, κυρίως, στη μεγάλη ηλικία. Από την άλλη μεριά, οι ωφέλιμες προ- σαρμογές, που προκαλούνται στον ανθρώπινο οργανισμό με την άσκηση είναι εντελώς πρόσκαιρες και αίρονται σχετικά πολύ σύντομα μετά τη διακοπή των προγραμμάτων άσκησης. Για τους λόγους αυτούς η συστηματική αερόβια σωματική άσκηση σωστό είναι να αρχίζει όσο το δυνατόν νωρίτερα στη ζωή του ανθρώπου και να συνεχίζεται – έστω με μικρότερη ένταση μέχρι τα γηρατειά.This paper reviewes a variety of risk factors such as dyslipidemia, arterial hypertension, smoking, diabetes mellitus, psycologic stress, obesity, sedentary life erlack of exersise involving the pathogenesis of atherosclerosis. Aerobic physical exercise can modify the potency and or cooperation of the above mensioned risk factors. These factors root early in humen’s life (in infancy or childhood) The beneficial adjustments of physical exercise are not permanent lasting relativery shortly after the discontincano of the exercise programs (s). As result, the application of aerobic physical exercise programs must start early in humans life and condinue, if possible, to old ages.