Περίληψη:Η Ελλάς δεν κατάφερε να εκβιομηχανοποιηθεί, παρόλες τις προσπάθειες που ανελήφθησαν κατά τον 19ο και 20ο αιώνα, με τις αναπόφευκτες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες. Μετά το 1970 ως αντίδοτο σε αυτήν την υστέρηση επιταχύνθηκε η ανάπτυξη των υπηρεσιών. Ο τουρισμός απέκτησε σημαίνουσα θέση. Στην περίοδο 1970-2000 σημαντική πρόοδο παρουσίασε η "κλασική" μορφή του τουρισμού. Από τα μέσα της τελευταίας δεκαετίας του εικοστού αιώνα εμφανίσθηκε δράστηριοποίηση των εναλλακτικών μορφών του. Ο ιατρικός τουρισμός πραγματοποιεί τα πρώτα του βήματα με τη χαραυγή του νέου αιώνα. Οι δυνατότητες ανάπτυξής του παρουσιάζονται εξαιρετικές, καθότι συνδυάζει αφ’ ενός τα πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα, και τα οποία δεν έχουν αναπτυχθεί ούτε από τον κλασικό τουρισμό, αφ’ ετέρου θεραπεύει τις συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες των ατόμων, που είναι αποκλεισμένα (αυτά και οι οικογένειες τους) από την "φυσιολογική" τουριστική δραστηριότητα. Στο κείμενο που ακολουθεί παρουσιάζονται τα δυνατά σημεία που έχει ο ιατρικός τουρισμός, αν αντιμετωπισθεί με σφαιρικό τρόπο.