Εισαγωγή: H παλμική οξυμετρία χρησιμοποιείται ευρέως για την έγκαιρη αναγνώριση της υποξαιμίας, ωστόσο διεθνείς μελέτες αναφέρουν σημαντικά ελλείμματα γνώσης του προσωπικού σχετικά με τη λειτουργία και τους περιορισμούς της, τα οποία μπορούν να επιδράσουν δυσμενώς στην ασφάλεια των ασθενών. Σκοπός: Η αξιολόγηση των γνώσεων του νοσηλευτικού προσωπικού που εργάζεται στο Αναισθησιολογικό τμήμα σχετικά με την παλμική οξυμετρία. Υλικό - Μέθοδοι: Αναπτύχθηκε ερωτηματολόγιο 21 ερωτήσεων τύπου σωστό/λάθος, του οποίου αξιολογήθηκαν κατάλληλα η εγκυρότητα περιεχομένου και η αξιοπιστία. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκε το νοσηλευτικό προσωπικό των Αναισθησιολογικών Τμημάτων πέντε νοσοκομείων. Οι σωστές απαντήσεις αθροίστηκαν προκειμένου να υπολογισθεί το score γνώσης της παλμικής οξυμετρίας του κάθε συμμετέχοντα. Για τη στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το SPSS 17.0. Αποτελέσματα: Συνολικά συμπληρώθηκαν 53 ερωτηματολόγια (ποσοστό ανταπόκρισης 80,3%). Το μέσο score γνώσης της παλμικής οξυμετρίας ήταν 12,7+3,6, χωρίς να αναδεικνύονται σημαντικές διαφορές βάσει των δημογραφικών στοιχείων. Το ποσοστό σωστών απαντήσεων δεν ξεπέρασε το 50% σε 8 ερωτήσεις, 6 εκ των οποίων κάλυπταν τις αρχές λειτουργίας της παλμικής οξυμετρίας. Συμπεράσματα: Η γνώση των νοσηλευτών/τριών των Αναισθησιολογικών Τμημάτων κινείται σε παρόμοια επίπεδα με αυτά των αντίστοιχων διεθνών μελετών, και βασίζεται κυρίως στην εμπειρία. Ιδιαίτερη σημασία παρουσιάζει η αναγνώριση των ελλειμμάτων γνώσης, που σχετίζονταν κυρίως με τις αρχές λειτουργίας της παλμικής οξυμετρίας. Η εφαρμογή προγραμμάτων συνεχιζόμενης εκπαίδευσης αναμένεται να συμβάλλει στην προαγωγή της γνώσης που δεν αποκτάται μέσω της εμπειρίας, και στην αξιοποίηση της γνώσης για την ανάπτυξη κλινικών δεξιοτήτων.Introduction: Pulse oximetry has been widely used for timely detecting hypoxemia. However, international studies have reported important knowledge deficits among peronnel,associated with its function and limitations, which may adversely affect patient safety. Aim: To evaluate pulse oximetry knowledge of nursing personnel employed in the anesthesiology department. Material – methods: A 21-item, true/false questionnaire was developed, which was evaluated for content-related validity and reliability. All nurses employed in the anesthesiology department of five hospitals were asked to participate. Correct responses were summed to calculate pulse oximetry knowledge score of each participant. SPSS 17.0 was used for statistical analysis of data. Results: 53 questionnaires were completed in total (response rate 80.3%). Mean pulse oximetry knowledge score was 12.7+3.6, without detecting significant differences according to demographics. Percentage of correct responses did not exceed 50% for 8 questionnaire items, 6 of which covered principles of pulse oximetry function. Conclusions: Pulse oximetry knowledge of anesthesiology department nurses is similar to that reported by respective international studies and is mainly based on experience. Identification of knowledge deficits is considered of primary importance, and these were mainly associated with principles of pulse oximetry function. Implementation of continuing education programs is expected to contribute to the promotion of knowledge not obtained through experience, as well as to knowledge utilization for developing clinical skills.