Εισαγωγή: Για κάθε νοσοκομείο υφίσταται η πιθανότητα αντιμετώπισης καταστάσεων που εκ φεύγουν της συνήθους λειτουργίας του, όπως ακραία καιρικά φαινόμενα, μεγάλα βιομηχανικά ατυχήματα και σεισμός. Σκοπός: Σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν η διερεύνηση ειδικών οδηγιών για την αντιμετώπιση μιας μαζικής καταστροφής. Υλικό και μέθοδος: Η μεθοδολογία περιελάμβανε ανασκόπηση της σχετικής βιβλιογραφίας, σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο χρησιμοποιώντας λέξεις κλειδιά. Αποτελέσματα: Σε μια μεγάλη καταστροφή, το κύριο πρόβλημα ενός νοσοκομείου είναι η διαθεσιμότητα ομάδων αντιμετώπισης τραυματιών προκειμένου να παρέχει αποτελεσματική φροντίδα υγείας. Για την αντιμετώπιση μιας μαζικής καταστροφής απαιτείται η εφαρμογή μιας αλυσίδας πράξεων που ξεκινά με την επικοινωνία σε προκαθορισμένα τηλέφωνα και την άμεση κινητοποίηση εργαζομένων που ζουν σε κοντινή απόσταση από το νοσοκομείο. Όσον αφορά τις ενέργειες κατά την αντιμετώπιση του γεγονότος επισημαίνεται ότι ένας μόνο γιατρός θα είναι υπεύθυνος για θέματα που σχετίζονται με το χειρουργείο ενώ σε ένα υπάλληλο θα πρέπει να ανατεθεί η καταγραφή χρόνου και προσώπων που εισέρχονται και εξέρχονται από το χειρουργείο συμπεριλαμβανομένων και των ασθενών. Επίσης, σημαντική θεωρείται η εκτίμηση της διαθεσιμότητας χειρουργών και αναισθησιολόγων και η εξασφάλιση της συνεργασίας με την αιμοδοσία. Όσον αφορά τις ενέργειες μετά την ολοκλήρωση αντιμετώπισης του γεγονότος, η συμπλήρωση και κατάθεση σχετικής αναφοράς είναι απαραίτητη. Συμπεράσματα: Η δημιουργία διεθνώς αποδεκτών κατευθυντήριων γραμμών διαθέσιμων σε κάθε νοσοκομείο σε περιπτώσεις καταστροφής, κρίνεται επιτακτική ανάγκη.Background: For each hospital there is a chance of dealing with situations beyond its' normal function such as severe weather, major industrial accidents, or earthquake. The aim of the present study was to explore specific guidelines for the effective management of mass disasters. Materials and methods: The methodology included relevant both Greek and international literature review using key-words. Results : During a mass disaster, the main problem of a hospital is the availability of groups to treat injuries so as to provide effective care. The management of a mass disaster requires the apply of a chain of actions starting with direct communication in predefined telephone numbers and employees who live within walking distance of the hospital. Regarding the actions during the mass disaster it is suggested that only one doctor will be responsible for issues related to the surgery while an employee should be assigned to record time and individuals entering or leaving the surgery including patients. Also important is the assessment of the availability of surgeons and anesthetists and ensurement of cooperation with blood donation department. Regarding actions after the end of disaster management, the completion and submission of the relevant report is needed. Conclusions: The design of internationally accepted guidelines available to hospital in case of disaster is imperative need.