Τα σύγχρονα διαγνωστικά κριτήρια των αναπτυξιακών διαταραχών δεν διαφοροποιούνται ανάλογα με το φύλο του παιδιού. Η εργασία αυτή έχει ως πρωταρχικό στόχο να διερευνήσει την επίδραση του φύλου του παιδιού στη διαφοροποίηση των κοινωνικών αντιλήψεων σχετικά με ορισμένες μορφές συμπεριφοράς οι οποίες θεωρούνται τυπικές της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ). Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 82 σπουδάστριες του τμήματος Βρεφονηπιοκομίας του Τ.Ε.Ι. Αθήνας και 46 γονείς παιδιών προσχολικής ηλικίας (Ν=128). Σπουδάστριες και γονείς συμπλήρωσαν μία κλίμακα στάσεων απέναντι στις μορφές συμπεριφοράς που χαρακτηρίζουν τη ΔΕΠ-Υ καθώς και ένα ερωτηματολόγιο για τη συγκέντρωση δημογραφικών στοιχείων και τη διερεύνηση των αντιλήψεων σχετικά με την υπερκινητικότητα. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το 54% του δείγματος θεωρεί πως οι μορφές συμπεριφοράς που χαρακτηρίζουν τη ΔΕΠ-Υ εκδηλώνονται κυρίως από αγόρια. Μάλιστα το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 70,2%, στις περιπτώσεις των γονέων που έχουν αγόρια. Επιπλέον, φαίνεται ότι η άποψη αυτή αντιπροσωπεύει περισσότερο εκείνους που πιστεύουν ότι η υπερκινητικότητα ενός παιδιού προκαλεί σημαντική ενόχληση στο οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον (60%). Στη βάση των αποτελεσμάτων αυτών συζητείται η σχέση μεταξύ στερεότυπων αντιλήψεων του φύλου και διαφοροποίησης της συμπεριφοράς αγοριών και κοριτσιών. Διατυπώνονται επίσης απόψεις σχετικά με την ορθότητα του τρόπου καθορισμού των διαγνωστικών κριτηρίων για τις αναπτυξιακές διαταραχές.