Σκοπός της παρούσας βιβλιογραφικής ανασκόπησης είναι να αναδείξει το ρόλο της οικογένειας  στη  φροντίδα  αποκατάστασης  ασθενή  με  εγκεφαλικό  επεισόδιο.  Το  εγκεφαλικό  επεισόδιο  αποτελεί  μετά  την  αρθρίτιδα  την  δεύτερη  κατά  σειρά  ασθένεια  που  εγκαταλείπει  μειωμένη  ικανότητα και δημιουργεί την ανάγκη της επανεκπαίδευσης και αυτοφροντίδας του ατόμου και  της  πληροφόρησης  της  οικογένειας  για  νέους  ρόλους.  Μια  από  τις  διαστάσεις  της  ολιστικής  προσέγγισης  είναι  η  υποστηρικτική  φροντίδα  από  μέλη  της  οικογένειας.  Τα  ερευνητικά  δεδομένα  δείχνουν  ότι  η  πληροφόρηση  της  οικογένειας  για  το  ρόλο  των  φροντιστών‐μελών  είναι ανεπαρκής ή και ανύπαρκτη. Η επαρκής ενημέρωση και εκπαίδευσης των νοσηλευτών για  την  προετοιμασία  των  φροντιστών‐μελών  με  ειδικά  προγράμματα  ενεργοποιεί  την  οικογένεια  για  να  ανταποκριθεί  στη  νέα  πρόσκληση  και  να  αναλάβει  ρόλους  πολύπλευρους  και  πολύπλοκους.  Όπως  αναφέρθηκε  οι  φροντιστές‐μέλη  της  οικογένειας  ατόμων  με  εγκεφαλικό  επεισόδιο θα πρέπει να αποκτήσουν γνώσεις και να μάθουν νέες δεξιότητες ώστε να βοηθήσουν  τα άτομα αυτά να μεγιστοποιήσουν τις ικανότητές τους για να καλύψουν τις καθημερινές τους  ανάγκες  για  αυτοφροντίδα.  Οι  ασθενείς  με  εγκεφαλικό  επεισόδιο  μετά  την  οξεία  φάση  και  τη  νοσηλεία  σε  κέντρο  αποκατάστασης  νοσηλεύονται  στο  σπίτι  κυρίως  από  τις  οικογένειές  τους  και με τη στήριξη των υπηρεσιών υγείας. Συνήθως οι αρμοδιότητες που αναλαμβάνουν τα μέλη  της  οικογένειας  αφορούν  την  κάλυψη  των  αναγκών  για  αυτοφροντίδα,  κυρίως  ως  την  οργάνωση  και  διευθέτηση των  καθημερινών  του  δραστηριοτήτων  και  την  ενεργοποίηση ώστε  να μάθουν νέους τρόπους ζωής μέσα στα όρια των μειωμένων ικανοτήτων του. Η καθοδήγηση  των  φροντιστών  –  μελών  αποτελεί  τη  σημαντικότερη  νοσηλευτική  παρέμβαση  για  την  αντιμετώπιση  των  προβλημάτων  καθημερινής  ζωής  του  ασθενή  με  εγκεφαλικό  επεισόδιο.  Οι  παρεμβάσεις  εξατομικεύονται  σύμφωνα  με  το  μορφωτικό  επίπεδο  των  φροντιστών  και  με  τις  ανάγκες του ασθενούς. The purpose of this bibliographical review is to show the role of the family in the application of  care of a patient suffering from a cerebrovascular accident (CVA). CVA’s are, second to arthritis,  one  of  the  most  impairing  illnesses  in  terms  of  ability  that  creates  the  need  for  training  the  patient on a new basis and giving the family information on new roles. One of the dimensions of  holistic family care is the increased support the patient receives from family care givers. Studies  and clinical research both show that informing families on care giver roles is inadequate or non‐ existent. Adequate training of nurses to prepare care givers via specialized programs stimulates  the  family  to  respond  to  the  new  challenge  and  take  on  roles  that  are  multidimensional  and  complicated.  It  is  important  that  family  care  givers  of  people  with  CVA’s  are  given  new  information  and  taught  new  skills  in  order  for  these  patients  to  maximize  their  own  self‐care  potential.  CVA  patients,  following  the  acute  phase  of  their  illness  and  rehabilitation  in  specialized  centers  are  nursed  at  home,  mainly  by  their  families  with  the  help  of  healthcare  services. Usually,  the responsibilities  the  family  takes on are mainly  those of self‐care needs of  the  patient  and  his  motivation,  so  that  he  will  organize  and  carry  out  basic  life  activities  via  learning new ways to face everyday life, always within his impaired abilities. Care guidance is a  most important nursing intervention so that activities of daily living problems can be addressed.  he interventions are  tailored according  to  the  care givers’ educational level and  the  patients’  needs.