Η λειτουργία του τοπίου στους ποιητές και τους ζωγράφους της γενιάς του 1930 ως locus amoenus

dc.contributor.author	Μύστακας, Ελευθέριος	el
dc.contributor.author	Καλογήρου, Τζίνα	el
dc.contributor.author	Τσοτσορού, Αλίκη	el
dc.date.accessioned	2015-05-26T18:20:41Z
dc.date.issued	2015-05-26
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/11400/11200
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ηνωμένες Πολιτείες	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/	*
dc.source	http://www.eie.gr/	en
dc.subject	Έλληνες ποιητές
dc.subject	Έλληνες ζωγράφοι
dc.subject	Το τοπίο στην τέχνη
dc.subject	Landscapes in art
dc.subject	Greek poets
dc.subject	Greek painters
dc.title	Η λειτουργία του τοπίου στους ποιητές και τους ζωγράφους της γενιάς του 1930 ως locus amoenus	el
heal.type	conferenceItem
heal.classification	Poetry
heal.classification	Painting
heal.classification	Ποίηση
heal.classification	Ζωγραφική
heal.classificationURI	http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh85103704
heal.classificationURI	http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh85096661
heal.classificationURI	N/A-Ποίηση
heal.classificationURI	N/A-Ζωγραφική
heal.keywordURI	http://id.loc.gov/authorities/subjects/sh85074423
heal.dateAvailable	10000-01-01
heal.language	el
heal.access	forever
heal.publicationDate	2012-01-19
heal.bibliographicCitation	Καλογήρου, Τ., Μύστακας, Ε. και Τσοτσορού, Α. (2012) Η λειτουργία του τοπίου στους ποιητές και τους ζωγράφους της γενιάς του 1930 ως locus amoenus. Στο Ε΄ Συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας: Η ποιητική του τοπίου. 19-22 Ιανουαρίου 2012. Αθήνα	el
heal.abstract	Η λειτουργία του τοπίου ως locus amoenus, χαρακτηρίζει την τέχνη και τη λογοτεχνία μετά την Αναγέννηση, ιδιαίτερα όταν το τοπίο αποτελεί πλέον αυτόνομο θεματικό κύκλο στις εικαστικές τέχνες και καθώς η παρουσία του ειδυλλιακού τόπου ήδη από τον 18ο αιώνα καταλαμβάνει σταθερή θέση στα λογοτεχνικά κείμενα. Το ποιητικό κείμενο και το εικαστικό έργο αποκτούν τα χαρακτηριστικά του ιδανικού τόπου, όπου συναντώνται ο ποιητής, ο αναγνώστης, ο ζωγράφος και ο θεατής. Στον νεότερο ελληνικό χώρο, τα χαρακτηριστικά του ειδυλλιακού τοπίου, της Αρκαδίας του δημιουργού, σφραγίζουν το έργο των ποιητών και των ζωγράφων της γενιάς του 1930, οι οποίοι συγκλίνουν ως προς τη λειτουργία του παραδείσιου τόπου, ως συμβόλου, ως μεταφυσικού και υπαρξιακού πλαισίου, ως υπερρεαλιστικής εικόνας. Το τοπίο λειτουργεί στους εικαστικούς καλλιτέχνες ως βασικός άξονας πλαστικών αναζητήσεων, ενώ στους ποιητές η αναζήτηση τοποθετείται στο πλαίσιο της γλωσσικής αναζήτησης και της δημιουργικής απεικόνισης μέσω του ποιητικού λόγου. Οι πέντε βασικοί ποιητές της γενιάς του 1930, Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος, Εμπειρίκος και Εγγονόπουλος, και αρκετοί από τους ζωγράφους της γενιάς αυτής, στους οποίους τα έργα με θέμα το τοπίο κρατούν σημαντική θέση, όπως οι Γκίκας, Παπαλουκάς, Στέρης, Βασιλείου, Τσαρούχης και Νικολάου, αναζητούν τους συμβολισμούς του τοπίου, του τερπνού τόπου, είτε αυτός συμπίπτει με τις αναζητήσεις τους για την έκφραση της ελληνικότητας είτε αποτελεί την ευρύτερη πραγμάτωση των συμβολιστικών και μεταφορικών τους απεικονίσεων.	el
heal.fullTextAvailability	true
heal.conferenceName	Ε΄ Συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας: Η ποιητική του τοπίου	el
heal.conferenceItemType	poster