Ως Σύνδρομο Διαμερίσματος (ΣΔ) ορίζεται η παρεμπόδιση της αιματικής κυκλοφορίας σ' ένα κλειστό ανατομικό χώρο (διαμέρισμα) προκαλώντας ισχαιμία, με αποτέλεσμα νέκρωση των μυών, των νεύρων και τελικά του δέρματος. Τα διαμερίσματα στα οποία εμφανίζεται συχνότερα είναι στην καμπτική επιφάνεια του πήχη και στην κνήμη. Το ΣΔ εμφανίζεται ως οξύ, υποξύ ή χρόνιο με διαφορετικά αίτια και παθοφυσιολογική εξήγηση όταν η ενδοδιαμερισματική πίεση υπερβεί τα 30 mmHg. Κλινικά εκδηλώνεται με πόνο, ωχρότητα, παραισθησία, απουσία σφύξεων και τελικά παράλυση, ανάλογα πάντα με τη διάρκεια της ισχαιμίας. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με μια συσκευή μέτρησης της ενδοδιαμερισματικής πίεσης, οπότε η αντιμετώπιση πρέπει να είναι άμεση. Η χειρουργική διάνοιξη του διαμερίσματος αποτελεί τη ριζική αντιμετώπιση ενός ΣΔ που έχει ήδη εγκατασταθεί, ενώ η χρήση υπερβαρικού οξυγόνου και μαννιτόλης έχουν υποβοηθητική δράση. Η έγκαιρη αντιμετώπιση έχει πολύ καλή πρόγνωση στην αποκατάσταση της λειτουργίας των ιστών, σε αντίθεση με την καθυστερημένη όπου οι βλάβες είναι μόνιμες και δεν αποκαθίστανται.