Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) νοσηλεύονται ασθενείς για τους οποίους λαμβάνονται σημαντικές αποφάσεις όσον αφορά στη θεραπεία τους. Η καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση (ΚΑΑ) θεωρείται κρίσιμη διαδικασία για τους ασθενείς με δυνητικά αναστρέψιμες νόσους. Στην Ιατρική η «μη εφαρμογή αναζωογόνησης» (ΜΕΑ) είναι μια νομική εντολή που αφορά στην επιθυμία του ασθενή να μην πραγματοποιηθεί καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση αν η καρδιά του παύσει να λειτουργεί ή αν σταματήσει να αναπνέει. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης ήταν η διερεύνηση των απόψεων ιατρών και νοσηλευτών σχετικά με την απόφαση ΜΕΑ σε ασθενείς της ΜΕΘ. Υλικό-Μέθοδος: Η μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε ήταν η ανασκόπηση της ελληνικής και διεθνούς βιβλιογραφίας στις βάσεις δεδομένων (Iatrotek, Pubmed, Cinahl, Scopus,). Οι λέξεις κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν για την αναζήτηση των μελετών ήταν: «απόφαση μη εφαρμογής αναζωογόνησης», «μονάδα εντατικής θεραπείας», «ηθικά θέματα», «ιατρός», «νοσηλευτής», «ασθενής τελικού σταδίου». Αποτελέσματα: Βρέθηκαν 15 δημοσιευμένα άρθρα. Οι ιατροί εμφανίζονται πιο πρόθυμοι να συζητήσουν την απόφαση ΜΕΑ όταν υπάρχει κακή πρόγνωση για τον ασθενή. Οι νοσηλευτές έχοντας μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, συζητούν πιο εύκολα με τους ασθενείς και τους συγγενείς τους για αποφάσεις ΜΕΑ. Επίσης, επιθυμούν πιο συχνά τη συμμετοχή τους σε τέτοιες αποφάσεις. Όσον αφορά στους ιατρούς, φαίνεται ότι η εμπειρία τους στο χώρο της ΜΕΘ επηρεάζει τη λήψη τέτοιων αποφάσεων. Πολλοί από τους ιατρούς δεν γνωρίζουν αν υπάρχει νομική κάλυψη για την απόφαση ΜΕΑ. Συμπεράσματα: Η λήψη αποφάσεων όπως η ΜΕΑ αποτελεί σημείο προβληματισμού σχετικά με το νομικό πλαίσιο και τους ηθικοδεοντολογικούς κανόνες που διέπουν την εφαρμογή της ΚΑΑ. Οι διαφορετικές απόψεις των ιατρών και των νοσηλευτών όσον αφορά την απόφαση ΜΕΑ προκαλεί προβληματισμό και γι’ αυτό κρίνεται αναγκαίο να πραγματοποιηθούν επιπλέον μελέτες ώστε να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα.In the Intensive Care Unit (ICU) hospitalized patients with major decisions taken with regard to their treatment. The cardiopulmonary resuscitation (CPR) process is critical for patients with potentially reversible diseases. In Medicine "do not resuscitate" (DNR) is a legal order which concerns patient's desire not to accept CPR if the heart cease to operate or stop breathing. Aim: The aim of this review was to investigate doctors’ and nurses’ views on DNR decision making concerning ICU patients. Material-Method: The methodology used was the review of Greek and foreign literature in databases (Iatrotek, Pubmed, Cinahl, Scopus,). The keywords used were "do not resuscitate decision," "intensive care unit", "ethical issues", "doctor" "nurse", "end-stage patient." Results: 15 published articles were found. Nurses having greater self-confidence discuss more easily DNR decisions with patients and their relatives. Moreover they would like to participate more often in such decision. With regard to doctors, it seems that their experience in ICU affect their decision making. Most of the doctors are not aware of the legal side of DNR decision. Moreover, they appear more willing to discuss such decision for patients with poor prognosis. Conclusions: The decision-making such as DNR is a point of reflection on the legal framework and ethical rules governing the implementation of CPR. Different views of doctors and nurses in deciding DNR cause a lot of worry and it is necessary to carry out further studies to draw firm conclusions.