Περίληψη:Στη παρούσα πτυχιακή εργασία μελετήθηκε η σύσταση του ολικού λίπους, οι τάξεις των λιπιδίων και η σύσταση των λιπαρών οξέων του μανιταριού Laetiporus sulphureus, καθώς και η αποτελεσματικότητα των μεθόδων εκχύλισης με μικροκύματα (MAE) και με υπερήχους (UAE). Τα εδώδιμα μανιτάρια έχουν μεγάλη θρεπτική αξία αφού είναι πλούσια σε πρωτεΐνες, με ένα αξιοσημείωτο περιεχόμενο σε αναγκαία για τον οργανισμό του ανθρώπου αμινοξέα και ίνες, ενώ ταυτόχρονα είναι φτωχά σε λιπαρά. Επίσης, παρέχουν σημαντικές ποσότητες, για τη διατροφή, βιταμινών όπως B1, B2, B12, C, D και E ενώ, μπορούν να γίνουν πηγή πολλών διαφορετικών ‘φαρμακοτροφίμων’ όπως ακόρεστων λιπαρών οξέων, φαινολικών ενώσεων, τοκοφερολών, ασκορβικού οξέος και καροτενοειδών. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν απευθείας στη διατροφή και να προάγουν την υγεία, εκμεταλλευόμενοι την αθροιστική και συνεργιστική επίδραση όλων των υπαρχόντων ουσιών. Τέλος, τα εδώδιμα μανιτάρια μπορούν με ασφάλεια να διαφοροποιηθούν με βάση τη πηγή προέλευσής τους, δηλαδή αν είναι συλλεγμένα από τη φύση ή από οργανωμένες καλλιέργειες. Για τη πειραματική πορεία χρησιμοποιήθηκε το είδος L. sulphureus (Bull.) Murrill. (Polyporales, Fungi), το οποίο είχε συλλέγει στον παραπόταμο του Δούναβη, τον Jojkicev κοντά στη περιοχή Pancevo της Βόρειας Σερβίας. Το L. Sulphureus έχει χρησιμοποιηθεί σαν τροφή για πολύ καιρό, πληροφορίες, ειδικά, για τη λιπιδική του σύσταση και την αντιμικροβιακή του δράση είναι ακόμα σπάνιες ενώ, οι περισσότερες μελέτες που έχουν δημοσιευθεί αφορούν στην ταυτοποίηση συστατικών ή κατηγοριών συστατικών των καρποφόρων μερών και μυκηλιακών κλασμάτων με βιολογικές δράσεις. Εν κατακλείδη, έγινε σύγκριση μεθόδων εκχύλισης με υψηλό ενεργειακό φορτίο και δύο διαφορετικούς διαλύτες προκειμένου να επιτευχθεί η μέγιστη ανάκτηση των ολικών λιπιδίων του L. sulphureus. Οι λιπιδικές τάξεις και η σύνθεση των λιπαρών οξέων μελετήθηκε με GC-FID και Iatroscan TLC-FID χρωματογραφική ανάλυση. Μεταξύ των λιπιδίων, τα ουδέτερα λιπίδια επικράτησαν ακολουθούμενα από τα φωσφολιπίδια και τα γλυκολιπίδια. Τα τριγλυκερίδια ήταν τα πιο άφθονα ουδέτερα λιπίδια ενώ για τα φωσφολιπίδια ήταν η φωσφατιδυλοχολίνη. Η ύπαρξη υψηλών ποσών στερολών μπορεί να συσχετιστεί με πιθανές φαρμακευτικές ιδιότητες του μανιταριού. Τέλος, τα ολικά λιπίδια βρέθηκαν να περιέχουν υψηλό βαθμό ακόρεστων λιπαρών οξέων (UFA/SFA > 3.4) ενώ, επικράτησαν τα C18:2ω-6, C18:1ω-9 και C16:0 λιπαρά οξέα.